Θερμοπυρηνική βόμβα βαρύτητας Β61

Τα συστήματα ασφαλείας που χρησιμοποιούν οι πυρηνικές δυνάμεις είναι φυσικά απόρρητα. Η διεθνής βιβλιογραφία όμως δίνει αρκετά στοιχεία τα οποία παρατίθενται εδώ με την ανάλογη επιφύλαξη.

Εξ’ αιτίας της ιδιαίτερα μεγάλης καταστροφικότητας των πυρηνικών όπλων ο σχεδιασμός τους γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ελαττωθεί ο κίνδυνος ενός ατυχήματος.. Ειδικότερα, μέριμνα λαμβάνεται ώστε το πυρηνικό όπλο να μην λειτουργήσει στα χέρια τρομοκρατών ή εχθρικών δυνάμεων. Το ραδιοτοξικό υλικό των πυρηνικών όπλων (Πλουτώνιο-Τρίτιο-Δευτέριο-Ουράνιο) μπορεί να μολύνει μεγάλες εκτάσεις ακόμη και αν δεν επιτευχθεί πυρηνική έκρηξη, αφού το χημικό εκρηκτικό που περιβάλλει το σχάσιμο υλικό μπορεί να το σκορπίσει στη γύρω περιοχή.

Αφού τα χημικά εκρηκτικά μπορούν να πυροδοτηθούν με μια ηλεκτρική διέγερση, αρχικά λαμβάνεται μέριμνα ώστε να δημιουργηθεί μια ζώνη αποκλεισμού (Exclusion Zone: EZ) γύρω από αυτά. Έτσι η ταυτόχρονη πυροδότηση των χημικών εκρηκτικών που απαιτείται για μια Πυρηνική έκρηξη αποκλείεται. Η ΕΖ αποκλείει κάθε μορφή ηλεκτρικής ενέργειας από την βασική διάταξη των πυρηνικών όπλων.

Η επαφή με τα χημικά εκρηκτικά και το εξωτερικό της ΕΖ διατηρείται με έναν μηχανισμό που ονομάζεται ισχυρός δεσμός (Strong Link: SL). Ο μηχανισμός αυτός παρέχει απομόνωση της βασικής διάταξης μέχρι να οπλιστεί το πυρηνικό όπλο οπότε και παρέχει το κανάλι επικοινωνίας της ΕΖ με το χρήστη.

Ασφαλώς ένα ατύχημα (πυρκαγιά, πτώση και συντριβή του όπλου, κεραυνός, σεισμός κλπ.) μπορεί να καταστρέψει την ΕΖ καθώς και τον SL. Αυτό λαμβάνεται υπ’όψιν και για το λόγο αυτό παρεμβάλλεται μεταξύ της βασικής διάταξης και της ΕΖ ένας ή περισσότεροι ασθενείς δεσμοί (Weak Links: WL) οι οποίοι ουσιαστικά είναι μηχανισμοί οι οποίοι θα προκαλέσουν ασύμμετρες μη ταυτόχρονες μικροεκρήξεις του χημικού εκρηκτικού αποτρέποντας έτσι μια πυρηνική έκρηξη σε περίπτωση καταστροφής της ΕΖ.

Η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την αποτροπή ανεπιθύμητης χρήσης ενός πυρηνικού όπλου (τρομοκράτες, εχθρούς κλπ.) είναι η μέθοδος του συνδυασμού ενεργοποίησης (Combination lock). Μέχρι το 1960 οι συνδυασμοί ήταν συμβατικοί (χρηματοκιβωτίου). Aπό το 1960 χρησιμοποιούνται συστήματα υψηλής τεχνολογίας ψηφιακών συνδυασμών (Permissive Action Links: PAL). Οι κώδικες αυτοί των PAL πάνε πάντα κατά ζεύγη σύμφωνα με την αρχή των δύο ατόμων (Two-man rule: TMR). Συνεπώς για να οπλιστεί το πυρηνικό όπλο χρειάζεται η ταυτόχρονη εισαγωγή δύο συνδυασμών από δύο υπεύθυνους ανώτερους αξιωματικούς. Οι κώδικες αυτοί αλλάζουν συνεχώς και έχουν πια εξελιχθεί σε διάφορα στάδια και επίπεδα τεχνολογίας που έχουν κωδικούς A,B,C,D,E,F.

Μετά την πληκτρολόγηση των PAL το όπλο οπλίζεται και μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Το σύστημα των PAL χρησιμοποιεί φίλτρο αναγνώρισης σημάτων που αποκόπτει κάθε άλλο σήμα εκτός από αυτό που προκαλεί η εξωτερική συσκευή του οπλισμού (Unique Signal Generator: USR). Μετά τον οπλισμό ενεργοποιούνται οι συσκευές ανίχνευσης περιβάλλοντος (Environmental Sensing Devices: ESD) οι οποίες ελέγχουν τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος όπου βρίσκεται η πυρηνική κεφαλή. Δηλαδή η μνήμη  των ESD αναμένει να αναγνωρίσει τις εξής συνθήκες και παραμέτρους:

α) Χρόνος πτώσης

β) Επιτάχυνση βαρύτητας

γ) Αντίσταση του αέρα

δ) Μεταβολή πίεσης και θερμοκρασίας αέρα

Όλες αυτές οι συνθήκες πρέπει να εντοπιστούν με την αναμενόμενη αλληλουχία αλλιώς το πυρηνικό όπλο δεν εκρήγνυται.

Ο συνδυασμός των ESD με υψομετρικά συστήματα LASER που στηρίζονται στο κυματικό φαινόμενο Doppler παρέχουν εξαιρετικά μεγάλη ασφάλεια και ακρίβεια. Τα συστήματα LASER εκπέμπουν μια ακτίνα που κινείται με την ταχύτητα του φωτός  η οποία ανακλάται στο έδαφος και επιστρέφει διανύοντας σε χρόνο t απόσταση . Το εσωτερικό ρολόι του ανιχνευτή του όπλου μετρά το χρόνο t και γνωρίζει ότι το υψόμετρο θα είναι .

Συστήματα ασφαλείας πυρηνικών όπλων

Άλλα συστήματα ασφαλείας των μοντέρνων πυρηνικών όπλων είναι:

α) (Fire Resistant Pits: FRP) Θύλακες ασφάλειας πυρός  οι οποίοι παγιδεύουν το λιωμένο σχάσιμο υλικό σε περίπτωση πυρκαγιάς μέσα στο κέλυφος ανάκλασης νετρονίων που αποτελείται από Βηρύλλιο (Be) (θερμοκρασία τήξης 1300 ^οC)

β) (Insensitive High Explosives: IHE)

Χημικά εκρηκτικά χαμηλής ευαισθησίας Αυτά αντικατέστησαν τα συμβατικά εκρηκτικά (ΗΕ) μετά τα δύο ατυχήματα το 1966 και 1968 στο Palomares και στη Greenland. Τα ΙΗΕ δεν αναφλέγονται από μηχανικές πιέσεις και απλούς σπινθήρες.

γ) (Insulating Containers)

Κλωβοί απομόνωσης Χρησιμοποιούνται για απομόνωση των διαφόρων τμημάτων της βασικής διάταξης ώστε να μην μεταδίδονται εύκολα οι κραδασμοί και η φωτιά.

δ) (Limited Code Retry: LCR).

Εμπλοκή των PALS σε λάθος κωδικούς Σε περίπτωση που δοθεί λάθος συνδυασμός στα PALS το πυρηνικό όπλο κλειδώνει και απαιτείται η μεταφορά του στο εργοστάσιο παραγωγής για απεμπλοκή.

ε) (Self Damaging Mechanisms: SDM)

Μηχανισμός αυτοκαταστροφής Μετά από την επαναλαμβανόμενη εισαγωγή λανθασμένων κωδικών, το όπλο δεν κλειδώνει απλώς αλλά καταστρέφει επίσης βασικά τμήματά του αχρηστεύοντάς το. Στα μοντέρνα όπλα το SDM χρησιμοποιεί μη-εκρηκτικά συστήματα (Non-explosive disablement systems: NEDS). Τα συστήματα αυτά μπορούν να ενεργοποιηθούν και από απόσταση ή κατά τη διάρκεια της πτήσης του πυραύλου μεταφοράς. Ακριβώς τα NEDS προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τα όπλα LASER του πολέμου των άστρων.

ΠΗΓΗ: «ΟΠΛΑ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ»του Δρ.Θεοδώρου Λιόλιου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Πέμπτη, Φεβρουάριος 18th, 2010 στις 10:51 στην κατηγορία ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.