Στο πνιγηρό σκοτάδι που έρπουμε μας χρειάζεται φως, Φως ιλαρόν.

Τα spreads, τα swaps, τα hedge funds τα subprimes (βαρβαρικές έννοιες) «και άλλα ηχηρά παρόμοια» κατά Καβάφην εισέβαλαν αυτόν τον καιρό στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Είναι το «new speak» των διεθνών τοκογλύφων και η χρηματοοικονομική τεχνολογία τρομοκράτησης και καθυπόταξης των λαών. Όσων δεν αντιστέκονται και ενδίδουν. Το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα κατέρρευσε, αλλά η τραπεζική του έκφραση αιμοδοτήθηκε από τους φτωχούς φορολογούμενους του κόσμου με το μυθώδες ποσό του 1/4 του παγκόσμιου ΑΕΠ για να βγει αν και ένοχο υπερκερδισμένο. Η κλιματική, διατροφική και ενεργειακή κρίση είναι ενδημικές καταστάσεις που διαχειρίζονται και συντηρούν οι κερδοσκόποι, μείζονες και ελάσσονες και ο θωρακισμένος εγωκεντρισμός τους. Αυτή είναι η δύναμη των ολίγων η οποία όμως λειτουργεί και αποδίδει όσο εξακολουθεί υφιστάμενη η αδράνεια των πολλών.

Η συνενοχή και η ανικανότητα των κυβερνήσεων έχουν παραδώσει τις χώρες σε μια μακροχρόνια δοκιμασία. Μεγάλη ύφεση με απροσδιόριστο χρόνο εξόδου. Ο Εμμανουέλ Τόντ ο μόνος που ως γνωστόν προέβλεψε την πτώση του κομμουνισμού μιλάει τώρα με ανάλογη βεβαιότητα για κατάρρευση του υπερφιλελευθερισμού δηλαδή του μαφιόζικου καπιταλισμού. Ο ίδιος στο τελευταίο του βιβλίο “Après la Démocratie” (Μετά τη Δημοκρατία) επισημαίνει τον «βαθιά θρησκευτικό χαρακτήρα της παρούσας κρίσης».

Η θέση αυτή του Γάλλου δοκιμιογράφου μας επικεντρώνει στην Αναστάσιμη εμπειρία του Πάσχα.

Του Ορθόδοξου Πάσχα, του ελληνικού Πάσχα. Η πεμπτουσία του Ευαγγελίου είναι ο Σταυρός και η Ανάσταση του Κυρίου. Και αυτή η βιωματική εμπειρία, προειδοποιεί ότι διαθέτουμε «κάτι» μέσα μας που υπερβαίνει τη φθορά και τον θάνατο.

Διανύουμε μέρες ευημερίας του κακού και αβεβαιοτήτων συστημικής τάξης, όπου οι επαΐοντες μας προετοιμάζουν για επερχόμενα τεράστια κοινωνικά δεινά. Αν οι θεσμικά εντεταλμένοι είναι ανήμποροι να τα αποτρέψουν, ή έστω να τα περιορίσουν, δεν πρέπει αυτά να συμβούν μάταια. Για να βγει όμως από το πικρό γλυκύ επιβάλλεται στράτευση του καλού και συστράτευση των καλών. Η μοίρα του κόσμου δεν ορίζεται υποχρεωτικά από την αλαζονεία της ισχύος των εκ περιστάσεως δυνατών. Ο Αναστάς Εσταυρωμένος ευαγγελίσθηκε στους ανθρώπους την Επανάσταση της Αγάπης.

Οι κερδοσκόποι και το «πολιτικό προσωπικό» τους μας τιμωρούν για το δημοσιονομικό μας έλλειμμα. Όμως το κύριο έλλειμμα και δικό μας και δικό τους και όλων είναι το έλλειμμα της αγάπης. Αυθεντικός ο Σκιαθίτης «άγιος των ελληνικών γραμμάτων», ο απροσέγγιστος Παπαδιαμάντης: «Ο γερο-Φραγκούλης επίστευεν και έκλαιεν (…) ήτον άνθρωπος αληθινός ηγάπα και ημάρτανε και μετενόει» (Ο ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου). Ο αληθινός άνθρωπος αγαπά και βεβαίως αμαρτάνει (ουδείς αναμάρτητος) αλλά μετανοεί!

Οι νόμοι της αγοράς απηχούν το ακόρεστο συμφέρον των δυνατών. Ο νόμος της αγάπης εκφράζει το κοινό συμφέρον.

Οι νόμοι της αγοράς αποβλέπουν να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη των τοκογλύφων, να αυξήσουν τους φορολογικούς παραδείσους να «επανιδρύσουν» τον υπό κατάρρευση καπιταλισμό. Αν πρόκειται να υπάρχουν εκμαυλιστικοί χρηματοοικονομικοί οργανισμοί τύπου ΔΝΤ, Π,Τ. ΟΟΣΑ και Π.Ο.Ε. χίλιες φορές να διαλυθούν! Τους γνωρίσαμε τους μετρήσαμε, τους ζυγίσαμε. Η καχεκτική ΕΕ και η θυγατρική της Ευρωζώνη είναι ντροπή να μη διαθέτουν ίδιο Γραφείο Αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας των μελών τους και να κρέμονται από αδίστακτους ξεπουλημένους ιδιώτες.

Η Αγάπη εμπεριέχει τη δικαιοσύνη και την ανάπτυξη με το αυθεντικό τους περιεχόμενο. Η αγάπη σε θεσμούς, εξουσίες και δράσεις δίνει απόλυτη προτεραιότητα στον άνθρωπο. Για τον οποίο Εσταυρώθη και Ανέστη Χριστός.

Ό, τι και αν συμβεί το Α και το Ω της ιστορίας παραμένει εσαεί ο Αναστάς. Ο ιερός Χρυσόστομος μας καλεί να εισέλθουμε στην χαρά του Κυρίου. «Φιλότιμος ο Δεσπότης». Γι’ αυτό «δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον, αναπαύει τον της ενδεκάτης ως τον εργασαμένον από της πρώτης. Ποιός εργοδότης, ποιο (κοινωνικό) κράτος λειτουργεί έτσι; «Και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί»!

Η απολυτότητα των διατυπώσεων εκφράζει το ύψιστο κοινωνικό ιδεώδες της Ορθοδοξίας: μετα-καπιταλιστκό, μετα-κομμουνιστικό, μετα-σοσιαλιστικό, και μετα-μεταμοντέρνο.

Ελλάδα και κόσμος θα ξεπεράσουν, αργά ή γρήγορα, την παρούσα κρίση. Το ζητούμενο είναι να μην πέσουν από την Σκύλα στην Χάρυβδη. Να ανασυγκροτήσουν ένα μέλλον αγάπης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.

Στο μεταξύ ο λειτουργικά αναλφάβητος και ανιστόρητος πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας δηλώνει ότι «δεν πρέπει να έχουν στα σχολεία σύμβολα, όπως σταυροί και εικόνες, γιατί διαχωρίζουν τους μαθητές» (sic!)

YouTube Preview Image
Κάντε ένα σχόλιο