Σε μιάν εποχή εξίσου βαθιάς σύγχυσης και αβεβαιότητας για το «Ελληνικόν» όπου διαδραματίζονταν φρικιαστικά γεγονότα κατά και μετά τον Εμφύλιο της Κέρκυρας (427 π.Χ.) οι συμπατριώτες μας «την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων αντήλλαξαν ες τα έργα, τη δικαιώσει» (= Θουκυδίδης, ΙΙΙ, 82).Τη συνηθισμένη δηλαδή σημασία των λέξεων για τις πράξεις, την άλλαξαν κατά πώς τους βόλευε.

Παρακολουθούμε την αγωνιώδη επιχείρηση του εξουσιαστικού μηχανισμού να εξωραΐσει με νεολεξίες και ασύμβατους συμβολισμούς την επερχόμενη λαίλαπα. Η «Ιθάκη» του κ. Παπανδρέου μετά την εισβολή του «Μηχανισμού» χωρίς όνομα φυσικά και δεν έχει καμιά σχέση με την ομηρική Ιθάκη. Ούτε με εκείνην του Αλεξανδρινού που σε παρακινεί «Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη / να εύχεσαι να’ ναι μακρύς ο δρόμος». Επειδή «τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας / τον άγριο Ποσειδώνα δε θα συναντήσεις». Εδώ Λαιστρυγόνες – Κύκλωπες τους έφεραν στο σπίτι μας. Το «Ταμείο» ήρθε όχι αυτόκλητο, αλλά με πρόσκλησή μας. Ήρθε άδειο για να φύγει – οψέποτε συμβεί – γεμάτο!

Δεν συνιστά «δαιμονοποίηση» η αποκάλυψη των έργων και ημερών του κακόφημου αμερικανικού εργαλείου. Εν αρχή ήν η βαθύτατα αντιδημοκρατική δομή του. Οι ψήφοι των κρατών κατανέμονται ανάλογα με τα δολλάρια που διαθέτει εκάστη χώρα («ένα δολλάριο μία ψήφος»). Οι ΗΠΑ έχουν 17% των ψήφων ως χώρα στο οποίο προστίθενται πολλαπλάσιες καθώς το δολλάριο είναι το διεθνές «αποθεματικό νόμισμα».

Το ΔΝΤ είναι μηχανισμός κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Δρά για λογαριασμό των αφεντικών του διεθνούς κεφαλαίου που συγκροτούν την δολοφονική τάξη του κόσμου. Τη Νέα Τάξη.

Τα κράτη είναι έρμαια των διαβόητων αγορών. Οι ολιγάρχες κατευθύνουν σήμερα τις κατακτήσεις τους χωρίς ένοπλες δυνάμεις. Όπλο τους ένας υπολογιστής και οι τρισβάρβαρες «αξιολογήσεις» των βαθιά διεφθαρμένων οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης. Οι Οίκοι ξεκίνησαν να πωλούν εκτιμήσεις για εταιρικά χρέη σε υποψήφιους αγοραστές χρεών. Μετεξελίχθηκαν σε εταιρείες που αμείβονται από αγοραστές επισφαλών χρεών και ψευδώνυμης αξιοπιστίας.

Οι αναξιόπιστοι εκδίδουν βεβαιώσεις….αξιοπιστίας! «Υποβαθμίστε τους Οίκους» έγραψε προχθές ο Krugman. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Το κεφάλαιο που κυκλοφορεί είναι 18 φορές μεγαλύτερο από την αξία αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται κατ’ έτος στον πλανήτη μας πληροφορεί ο σπουδαίος Ζαν Ζιγκλέρ (Les Nouveaux Maitres du Monde Μεταφ. Ε. Νιάνιου: Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου). Κατακεραυνώνει τους αυτοκαλούμενους «πυροσβέστες» του διεθνούς οικονομικού συστήματος, ιθύνοντες του ΔΝΤ και τους ξεσκεπάζει ως πυρομανείς. Αγρυπνούν να μην χάσει κανείς διεθνής κερδοσκόπος τα λεφτά του. Και αυτού του στόχου μύρια δεινά έπονται για τους ταλαίπωρους που υπήχθησαν – κακή ώρα εμείς – στο ευαγές ίδρυμα. «Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί το ΔΝΤ δεν είναι καλές…. όταν δεν είναι τελείως καταστρεπτικές» (Ζιγκλέρ σ. 167): ξέφρενες ιδιωτικοποιήσεις, απορυθμίσεις χρηματιστηριακών αγορών, αδίστακτες περικοπές στα πενιχρά εισοδήματα και μπλοκάρισμα ιδιωτικών τραπεζικών λογαριασμών (corralito).

Αυτά εφαρμόσθηκαν στην ατυχή Αργεντινή. Για τους τραπεζικούς λογαριασμούς μάλιστα το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση, όμως η καταστροφή της μεσαίας τάξης είχε συντελεσθεί. Στρατός δυστυχισμένων από τις κτηνώδεις παρεμβάσεις του εξωραϊσμένου ΔΝΤ δημιουργήθηκε στις ασιατικές χώρες στη δεκαετία του ’ 90 χωρίς φυσικά έκτοτε να ορθοποδήσουν.

Ο λαός τους ψήφισε και αυτοί παρέδωσαν την εξουσία στο ΔΝΤ. Θέατρο παραλόγου.

Με όρους κοινής λογικής δεν εξηγείται πώς μια ασήμαντη οικονομία, 2% όλο κι’ όλο της Ευρωζώνης επέσυρε την αχαλίνωτη μανία των διεθνών τοκογλύφων. Είναι προφανής η ετερογονία του σκοπού. Το ΔΝΤ είναι πολιορκητικός Κριός του Ατλαντισμού. Δεν λειτουργήσαμε απεξαρτημένοι απ’ αυτόν, αλλά ούτε και προτεκτοράτο του. Προφανώς μας θέλει προτεκτοράτο. Αυτό εξηγεί και έχει δίκιο ο Μίκης Θεοδωράκης την εξύφανση της εναντίον μας συνωμοσίας. Κόντρα στους συνωμότες επιβάλλεται Αντίσταση και όχι γή και ύδωρ.

Θέλουμε αλήθεια και όχι παραμύθια. Ένα ολιγομελές όργανο από πρόσωπα υψηλού επιστημονικού και ηθικού κύρους οριζόμενο απ’ τη Βουλή να διερευνήσει το «γιατί» του κακού και το «πως» θα γλυτώσουμε από αυτό. Και τις θυσίες σε όλους ανάλογα με τις δυνατότητές τους.

Ο άλλος κίνδυνος που δεν τον βλέπουν οι ηγεσίες μας είναι ο Εφιάλτης των εθνικών μας θεμάτων. Ματαιώστε τον ερχομό του Τούρκου κι αν δεν, ματαιώστε οπωσδήποτε κάθε συμφωνία, και κάθε συζήτηση πλην υφαλοκρηπίδας.

Σε αντίθετη περίπτωση, «Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν / εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας, / κι’ ανέτοιμους – που πια καιρός μας συνεπαίρνει» (Καβάφης).

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Κυριακή, Μάιος 2nd, 2010 στις 19:27 στην κατηγορία ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.