Παρακολουθώντας αυτή την επίδειξη ευστοχίας και καταστροφικότητας των πυραύλων Cruise στις διάφορες Νατοϊκές επιθέσεις (Ιράκ, Γιουγκοσλαβία κλπ), δημιουργείται το εύλογο ερώτημα εάν υπάρχει κάποιος τρόπος να αναχαιτιστεί αυτή η υπερσύγχρονη πολεμική μηχανή.

Η  αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα πλήθος μεθόδων αναχαίτισης των Κρουζ-Tomahawk. Από τις μεθόδους αυτές θα  αναφέρουμε μόνο εκείνες που είναι πρωτόγονες και φυσικά όχι απόρρητες αφού  χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του κόλπου.

Σχετικά με τους πυραύλους Cruise–Tomahawk.

Ο πύραυλος Tomahawk είναι ένα όπλο παντός καιρού που χρησιμοποιείται εναντίον στόχων ξηράς και βάλλεται από υποβρύχια και πλοία. Μετά την εκτόξευσή του η προώθηση γίνεται σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο χρησιμοποιεί ένα στερεό προωθητικό καύσιμο, ενώ το δεύτερο γίνεται μέσω ενός κινητήρα τούρμπο μέχρι το στόχο. Η δυσκολία εντοπισμού του από τα ραντάρ έγκειται στο γεγονός ότι πετάει σε χαμηλό ύψος (έως 100 μέτρα) και έχει πολύ μικρή επιφάνεια (ενεργό διατομή). Ακόμη ο κινητήρας του δεν εκπέμπει πολύ θερμότητα και έτσι οι ανιχνευτές υπέρυθρης ακτινοβολίας δεν μπορούν να τον εντοπίσουν.  Τα συστήματα καθοδήγησης του είναι είτε δορυφορικά (GPS) είτε ανίχνευσης εδάφους (TERCOM) είτε συνδυασμοί αυτών. Στο τελευταίο στάδιο, δηλαδή λίγο πριν προσκρούσει στο στόχο, κάνει ψηφιακή σύγκριση του στόχου που συναντάει και αυτού που έχει στη μνήμη του (DSMAC).

Το όπλο αυτό έχει εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια με CEP που φτάνει τα λίγα μέτρα. Χρησιμοποιείται αποκλειστικά για σταθερούς και ιδιαίτερα θωρακισμένους στόχους. Οι στόχοι αυτοί είναι συνήθως εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αποθήκες πυρομαχικών και όπλων, εγκαταστάσεις Διοίκησης, Ελέγχου και Επικοινωνιών (οι γνωστοί C3 στόχοι).

Οι πύραυλοι Tomahawk έχουν εξελιχθεί σε διάφορα μοντέλα όπως τα Block II, Block III και Block IV, τα οποία μπορούν να φέρουν μονήρη κεφαλή (τύπου C) είτε βομβίδα (τύπου D). Οι τύποι Block IIC, IID, IIIC, IIID είναι όμοιοι στην εξωτερική μορφή, αλλά φυσικά έχουν διαφορετικές κεφαλές. Όλες οι κατηγορίες παραδίδονται στα πλοία και τα υποβρύχια σε προστατευτικό κάνιστρο για τα πλοία και κάψουλα για τα υποβρύχια. Η προστατευτική συσκευασία, που λειτουργεί και ως σωλήνας εκτόξευσης, περιέχει τον προωθητή στερεού καυσίμου και τον πύραυλο.

Ο πύραυλος Tomahawk χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στην επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου (1991), καθώς και για άλλες επιθέσεις εναντίον του Ιράκ (Ιανουάριος, Ιούνιος 1993). Επίσης, στον πόλεμο της Βοσνίας το 1995 καθώς, στην επιχείρηση Desert Strike στο Ιράκ το 1996. Συνολικά 400

πύραυλοι Block II, III εβλήθησαν στις παραπάνω περιπτώσεις. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στον Κόλπο από τους 297 πυραύλους που επιχειρήθηκε να εκτοξευθούν, τελικά μόνο 290 πύραυλοι εκτοξεύθηκαν από τους οποίους οι 242 βρήκαν το στόχο τους.

Τυπικές προδιαγραφές του Cruise-Tomahawk

• Κύρια λειτουργία: Υποηχητικός πύραυλος μεγάλου βεληνεκούς που χρησιμοποιείται εναντίον σταθερών στόχων ξηράς.
• Παραγωγός: Hughes Missile Systems Co., Tucson Arizona.
• Μήκος: 5,56 μέτρα. Μαζί με τον προωθητή 6,25 μέτρα.
• Βάρος: 1.192 kg. Μαζί με τον προωθητή 1.440 kg.
• Διάμετρος: 51,81 cm.
• Άνοιγμα φτερών: 2,67 m.
• Ακτίνα δράσης: Στόχοι ξηράς, συμβατική κεφαλή 1.104 km.
• Ταχύτητα: Υποηχητική 880 km/h.
• Σύστημα καθοδήγησης: Αδρανειακό και TERCOM.
• Κεφαλές: Συμβατικές 500 kg Bullpup (μονήρης) ή συμβατικές διασποράς πυρομαχικών ή εκφυλισμένου Ουρανίου WDU-36 ή πυρηνική κεφαλή W-80 (200 kt).
• Πρώτο έτος χρήσης:   1983
• Κόστος ανά πύραυλο: $1.400.000 (δολάρια του 1990)

TERCOM: Η αχίλλειος πτέρνα των Cruise-Tomahawk

Οι τρίτης γενιάς πύραυλοι Tomahawk που χρησιμοποίησε το ΝΑΤΟ στη Σερβία (των οποίων η κατασκευή ολοκληρώθηκε στο τέλος του 1998) χρησιμοποιούσαν σύστημα GPS (δορυφορική καθοδήγηση) και δυστυχώς, για τον αμυνόμενο,  υπάρχει δυνατότητα διόρθωσης της πορείας τους κατά την πτήση τους. Σύμφωνα όμως με τις αναλύσεις του γενικού γραφείου αποτίμησης των ΗΠΑ (GAO, 1995) υπήρχε περιορισμένος αριθμός τρίτης γενιάς πυραύλων και συνεπώς το ΝΑΤΟ αναμένεται να κατέφυγε σε Tomahawk δεύτερης γενιάς οι οποίοι δεν μπορούν να διορθώσουν δορυφορικά την πορεία τους μετά την εκτόξευση (χρησιμοποιούν σύστημα οδήγησης TERCOM, δηλαδή διαβάζουν τις διαβαθμίσεις του εδάφους και τις συγκρίνουν με την αντίστοιχη εικόνα που έχουν στη μνήμη τους). Αυτό το γεγονός είναι και η αχίλλειος πτέρνα των Tomahawk. Η τακτική στην οποία πρέπει να καταφύγει ο αμυνόμενος που θέλει να καταρρίψει ένα Tomahawk δεύτερης γενιάς βασίζεται στο γεγονός ότι οι πύραυλοι αυτοί σε πεδινά και ερημικά εδάφη ακολουθούν τέτοια πορεία ώστε να υπερίπτανται ενός εδάφους με πολλές διαβαθμίσεις αφού για παράδειγμα απολύτως πεδινό (η ερημικό ) έδαφος δίνει ένα κενό ψηφιακό χάρτη.  Συνεπώς μόλις ένας Tomahawk βρει την κατάλληλη οδό (μέγιστης διαβάθμισης) τότε κατά κανόνα όλοι οι άλλοι θα ακολουθήσουν την ίδια πορεία και θα κάνουν μανούβρες  μόνο στο τελικό στάδιο της τροχιάς τους. Έτσι κατάφεραν οι Ιρακινοί και κατέρριψαν αρκετούς Tomahawk με συμβατικά αντιαεροπορικά μέσα. Παρατήρησαν την περιοδικότητα της πορείας των Tomahawk και συνεπώς γνώριζαν το εναέριο μονοπάτι που θα ακολουθούσαν !

Μια δεύτερη  μέθοδος αντιμετώπισης των συστημάτων αυτών είναι οι καιρικές συνθήκες και η ύπαρξη καπνού. Ο νεφελώδης καιρός αποσβήνει την ακτίνα LASER  (τόσο του Cruise όσο και των  laser-βομβών) με αποτέλεσμα να μειώνεται η ευστοχία τους. Για το λόγο αυτό με νεφελώδη καιρό δεν γίνονται, κατά κανόνα, επιθέσεις ενώ παράλληλα  μετά την επίθεση στα διυλιστήρια, είχαμε έντονη παρουσία καπνού στην ατμόσφαιρα η οποία οδήγησε σε αστοχία μερικών Tomahawk. Δεν είναι τυχαίο ότι τα διυλιστήρια καταστράφηκαν τελευταία στις επιχειρήσεις στη Σερβία.

Άρα, μια δεύτερη τακτική για τη μείωση της ευστοχίας των συστημάτων αυτών, των οποίων το «μάτι» είναι μια ακτίνα LASER που σαρώνει το έδαφος, είναι ο μαύρος καπνός στις στέγες των στρατιωτικών εγκαταστάσεων με παράλληλη χρήση ειδικών φύλλων αλουμινόχαρτου (μέθοδος chaff-κλασσική μέθοδος της αντιβαλλιστικής άμυνας). Ο μαύρος καπνός θα αλλοιώσει την (ασπρόμαυρη) εικόνα που βλέπει ο Tomahawk η οποία θα είναι διαφορετική από την αντίστοιχη (ασπρόμαυρη) στη μνήμη του και φυσικά το ραντάρ του δεν θα την αναγνωρίσει και είτε θα συνεχίσει ο πύραυλος την πορεία του είτε θα αστοχήσει ενώ τα φύλλα αλουμινόχαρτου που θα είναι διάσπαρτα στον αέρα θα προκαλέσουν ανάκλαση της ακτίνας LASER της βόμβας και φυσικά θα αλλοιώσουν την τροχιά της.

Ασφαλώς δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η υποηχητική ταχύτητα των πυραύλων Cruise επιτρέπει την αναχαίτιση τους με απλά αντιαεροπορικά πυροβόλα και πυραύλους Stinger όπως ακριβώς αναχαιτίζονται τα μαχητικά αεροσκάφη (που άλλωστε πετούν με μεγαλύτερη ταχύτητα από τους Cruise). Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί μια επιτυχή αναχαίτιση με πύραυλο Avenger Stinger

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο ΕΛΕΓΧΟΣ ΟΠΛΩΝ του Δρ.Θεοδώρου Λιόλιου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Πέμπτη, Δεκέμβριος 2nd, 2010 στις 20:58 στην κατηγορία ΠΥΡΑΥΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ, ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ ΟΠΛΑ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.