Πάνος Μπεγλίτης: “Η συζήτηση για το σχέδιο του Προϋπολογισμού του 2011 διεξάγεται κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης για την πατρίδα και για το Μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα. Εάν για κάθε συνάδελφο Υπουργό η βασική και θεμελιώδης υποχρέωση είναι να συμβάλει στην υπέρβαση της κρίσης μέσα από τη δημοσιονομική εξυγίανση, μέσα από τη συνδρομή κάθε Υπουργείου στον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών, για την πολιτική ηγεσία Εθνικής Άμυνας, αυτή η ευθύνη είναι διπλή.

Οφείλουμε να συμβάλουμε από την πλευρά μας σε αυτήν την αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση, ταυτόχρονα όμως, υπερασπιζόμενοι θεμελιώδεις αρχές της πατρίδας μας, την εθνική ανεξαρτησία, την εθνική ακεραιότητα, την ασφάλεια και την άμυνα της Ελλάδας, διατηρώντας σε υψηλό βαθμό την επιχειρησιακή ικανότητα, ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, συγχρόνως δε, διατηρώντας σε υψηλό επίπεδο τη διεθνή αξιοπιστία μας στη στρατιωτική διπλωματία, στην εξωτερική αμυντική πολιτική, στη συμμετοχή της Ελλάδας σε διεθνείς αποστολές που καλύπτονται κάτω από τη νομιμοποιητική ομπρέλα των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένας στόχος διπλός, εξαιρετικά δύσκολος, σύνθετος όταν πρόκειται να διαχειριστείς τόσο ευαίσθητα και καίρια ζητήματα που βρίσκονται στην καρδιά του κράτους και της εθνικής ασφάλειας και άμυνας της πατρίδας μας.

Το Δεκέμβριο του 2010 στη συζήτηση του Προϋπολογισμού βάλαμε κάποιους βασικούς στόχους. Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι αυτοί οι στόχοι έχουν υλοποιηθεί. Γι’ αυτό, εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας μπορώ να πω ότι ο αμυντικός προϋπολογισμός, ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, αποτυπώνεται με τον πιο ρεαλιστικό και ειλικρινή τρόπο. Τους ίδιους ρεαλιστικούς και ειλικρινείς στόχους θέτουμε για το 2011. Και επειδή θέλω να είμαι σαφής, θα ήθελα να σας παρουσιάσω έναν απολογισμό του 2010 και βεβαίως μια προοπτική για τον προϋπολογισμό του Υπουργείου μας το 2011:

Το ΥΠΕΘΑ θα διαχειρίζεται το 2011 ένα συνολικό προϋπολογισμό ύψους 4,87 δις € που αντιπροσωπεύει το 4% του προϋπολογισμού της Γενικής Κυβέρνησης και αντιστοιχεί στο 2,13% του ΑΕΠ έναντι 6,73% το 2010. Έχουμε μείωση πάνω από 2,5 ποσοστιαίες μονάδες. Ο προϋπολογισμός του ΥΠΕΘΑ είναι μειωμένος κατά 20% σε σχέση με το 2010 και κατά 25% σε σχέση με το 2009. Η μείωση αυτή αφορά όλα τα σκέλη του προϋπολογισμού. Οι λειτουργικές δαπάνες είναι 1 δις € περίπου (993 εκ. € για την ακρίβεια), μειωμένες κατά 23%. Τα εξοπλιστικά προγράμματα είναι 1,6 δις €, μειωμένα κατά 20% σε σχέση με το 2010 και 27% σε σχέση με το 2009. Από 2,2 δις € το 2009 είμαστε στο 1,6 δις € το 2011 και αντιπροσωπεύουν το 0,70% του ΑΕΠ έναντι 0,94% το 2009 και 0,86% του ΑΕΠ για το 2010. Οι αποδοχές είναι 2,28 δις €, μειωμένες κατά 18,7%, ποσοστό που αντικατοπτρίζει τη μείωση των επιδομάτων κατά 20% που έγινε το 2010.

Για το 2011 το ύψος των ετήσιων παραλαβών οπλικών συστημάτων υπολογίζεται στα 770 εκ. €, που αντιπροσωπεύει το 0,33% του ΑΕΠ, έναντι 1,24 δις € που αναμένουμε να κλείσει το 2010. Υπενθυμίζω ότι οι παραλαβές των οπλικών συστημάτων για το 2009 ανήλθαν στα 2,9 δις €. Έχουμε δηλαδή μια δραστική μείωση της ροής των παραλαβών για τα δύο δύσκολα έτη 2010 και 2011, γεγονός κρίσιμο για τη διαμόρφωση του δημοσιονομικού ελλείμματος.

Εξάλλου, πάνω από το 46% του προϋπολογισμού του Υπουργείου καλύπτουν σήμερα οι ανάγκες για μισθούς και συντάξεις. Έχουμε δηλαδή, ένα ισχυρό και σοβαρό ποσοστό ανελαστικών δαπανών στο Υπουργείο. Αυτό είναι μια απάντηση σε όλους εκείνους που βλέπουν στις αμυντικές δαπάνες μόνο το σκέλος των αμυντικών εξοπλισμών ή μόνο το σκέλος των λειτουργικών δαπανών.

Επειδή αντιλαμβάνομαι ότι ορισμένοι από τους συναδέλφους ενδιαφέρονται για το δημοσιονομικό έλλειμμα και για το δημόσιο χρέος άρα και για τις δαπάνες πληρωμών και παραλαβών, σας ενημερώνω ότι το 2011 το ύψος των ετήσιων παραλαβών οπλικών συστημάτων υπολογίζεται στα 770 εκ. € που αντιπροσωπεύει το 0,33 του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, έναντι 1,24 δις € που αναμένουμε να κλείσει ο Προϋπολογισμός το 2010. Υπενθυμίζω ότι οι παραλαβές των οπλικών συστημάτων για το 2009 ανήλθαν στα 2,9 δις €. Με άλλα λόγια έχουμε μια δραστική μείωση της ροής των παραλαβών για τα δύο δύσκολα χρόνια 2010 και 2011, γεγονός ασφαλώς κρίσιμο για τη γενική διαμόρφωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Και αυτό μέσα από μια ορθολογική κατανομή παραλαβών και πληρωμών για τα επόμενα χρόνια, κάτι για το οποίο -δεν το καταλαβαίνω- ασκήθηκε κριτική απ’ ό,τι είδα στα Πρακτικά της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Η κρίση αυτή ορίζει το τέλος μιας εποχής σε αντιλήψεις, προσεγγίσεις και επιχειρήματα σε σχέση με την Εθνική Άμυνα της χώρας. Για πάρα πολλά χρόνια –και δεν είναι καθόλου τυχαίο πολιτικά- οι αμυντικές δαπάνες αποτελούσαν “ταμπού” για τη Βουλή των Ελλήνων. Ποτέ δεν είχαμε μια συζήτηση εδώ, κυρίως από τα κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν μετά το 1974. Ψηφίζαμε τις αμυντικές δαπάνες χωρίς κανένα έλεγχο. Αυτό πιστεύω ότι τελειώνει σήμερα, με μια μείζονα κοινοβουλευτική και δημοκρατική τομή που δεν είναι άλλη από τη θεσμοθέτηση της αρμόδιας Επιτροπής για τον Έλεγχο των Αμυντικών Εξοπλισμών, με τη νέα λογική που διέπει γενικότερα τον Προϋπολογισμό για την κατάρτιση των τριετών προϋπολογισμών προγραμμάτων. Θα προσέθετα -και αυτό στο πλαίσιο των μεγάλων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια- και την ανάγκη να εξετάζουμε με μεγαλύτερη προσοχή, με αυστηρότερο Κοινοβουλευτικό Έλεγχο τις αμυντικές δαπάνες, σε συνεργασία της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων και της Επιτροπής Αμυντικών Εξοπλισμών. Τόσο ο Πρωθυπουργός, όσο και η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, στην επόμενη μεταρρύθμιση του Κανονισμού της Βουλής, θα είμαστε θετικοί για να επιφέρουμε νέες τομές σε ένα πολύ κρίσιμο τομέα, όπως είναι ο έλεγχος των αμυντικών δαπανών και εξοπλισμών.

Γνωρίζουμε, ότι καλούμαστε να διαχειριστούμε ένα χώρο με υψηλό βαθμό δυσπιστίας, καλώς ή κακώς, επειδή για πάρα πολλά χρόνια δεν υπήρξαν διαφανείς κοινοβουλευτικές διαδικασίες, οι οποίες διασφαλίζονται σήμερα. Αυτό πιστώνεται στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, μια μείζονα δημοκρατική τομή σε ένα θέμα που μας αφορά όλους και συγκρατεί το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινωνίας και των πολιτών.

Μιλάμε όλοι για την ανάγκη διαχείρισης της δημοσιονομικής κρίσης μέσα από τη μείωση των αμυντικών δαπανών και πολλές φορές βλέπουμε ένα δίλημμα πολύ στενά και πολύ στατικά: αύξηση ή μείωση των αμυντικών δαπανών;

Πιστεύω –και αυτό έδειξε η εμπειρία της διαχείρισης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας τους τελευταίους δεκατέσσερις μήνες- ότι μπορούμε να φτάσουμε στη μείωση των αμυντικών δαπανών μέσα από ένα γενναίο εξορθολογισμό των λειτουργικών δαπανών και των δαπανών για τους αμυντικούς εξοπλισμούς. Εξορθολογισμός που ήταν είδος εν ανεπαρκεία, εκλογίκευση και ορθολογισμός της διαχείρισης του Υπουργείου Άμυνας, που ήταν είδη εν ανεπαρκεία για πάρα πολλά χρόνια.

Στο όνομα της υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων της χώρας, στο όνομα μιας ανταλλακτικής διπλωματικής αξίας από τους αμυντικούς εξοπλισμούς, στο όνομα της «εξαγοράς» της εύνοιας και της υποστήριξης μεγάλων εταίρων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, προχωρήσαμε οι κυβερνήσεις, τα τελευταία χρόνια, σε αμυντικούς εξοπλισμούς με μια λογική ποσοτική, με μια λογική εκτατική, χωρίς αυτή η προσέγγιση να στηρίζεται στα στέρεα θεμέλια μιας εθνικής αμυντικής στρατηγικής, μιας πολιτικής εθνικής άμυνας και ασφάλειας, που λαμβάνει υπόψη τις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν στην περιφέρειά μας, στην Ευρώπη, στο διεθνές σύστημα. Μια προσέγγιση που είχε ως αποτέλεσμα να σωρεύουμε αμυντικούς εξοπλισμούς, οι οποίοι πολλές φορές ήταν σε αναντιστοιχία με τις πραγματικές επιχειρησιακές και αμυντικές ανάγκες της χώρας. Και όλα αυτά προστιθέμενα με ένα πέπλο αδιαφάνειας, με ένα πέπλο ανεξέλεγκτου, λόγω της μη συμμετοχής και συμβολής του Κοινοβουλίου, της Εθνικής Αντιπροσωπείας.

Σήμερα τελειώνει μια ολόκληρη εποχή και μια καινούργια αρχίζει και στο χώρο της εθνικής άμυνας. Νέες προσεγγίσεις και νέες αντιλήψεις για το ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ως σταθερός παράγοντας ισχύος και ταυτόχρονα ως παράγοντας που αναδεικνύει τον κοινωνικό τους ρόλο και που συμβάλλει στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, μέσα από την εμπέδωση αισθήματος εθνικής ασφάλειας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις παράγοντας παραγωγής αισθήματος ασφάλειας, αλλά και υπεράσπισης εθνικών συμφερόντων.

Στο χώρο της εθνικής άμυνας αλλάζουν όλα. Αλλάζουμε και εμείς οι ίδιοι. Αλλάζουν και οι αντιλήψεις που είχαμε ως κόμμα εξουσίας και ως Κυβέρνηση για πολλά χρόνια που κυβερνήσαμε τον τόπο. Πρέπει πάνω απ’ όλα να αλλάξουμε μια σειρά από αντιλήψεις που είχαμε για τον περιβάλλοντα χώρο.

Τι σημαίνει σήμερα απειλή για την Ελλάδα; Ποιες είναι οι πραγματικές απειλές; Πόσο συνδέονται οι παραδοσιακές απειλές με τις νέες απειλές που δημιουργεί ένας περιβάλλων χώρος τρομακτικής ρευστότητας; Παράλληλα, πώς αντιμετωπίζουμε και διαχειριζόμαστε νέες προκλήσεις, νέους κινδύνους, νέες απειλές;

Γιατί δεν αρκεί στον 21ο αιώνα να πορευτούμε αντιμετωπίζοντας με συμβατικά “όπλα” και προσεγγίσεις τον γνωστό παραδοσιακό, εντός ή εκτός εισαγωγικών, εχθρό, την παραδοσιακή αναθεωρητική απειλή. Γιατί πρέπει πάνω απ’ όλα να αντιμετωπίσουμε, να απαντήσουμε, να υπερβούμε κύριες αντιφάσεις που το ίδιο το πολιτικό σύστημα και εμείς οι ίδιοι παρήξαμε και δυστυχώς πολλές φορές συνεχίζουμε να παράγουμε. Γιατί εάν η Τουρκία ορίζεται και σήμερα με τους γνωστούς όρους του 1974 ως κυρίαρχη απειλή για τη χώρα, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε κύριες πλευρές της εθνικής στρατηγικής απέναντι στην Τουρκία. Εάν βλέπουμε και σήμερα –και φοβάμαι ότι πολλοί και σε αυτήν την Αίθουσα βλέπουν- απειλές από το Βορρά, τότε πρέπει να ξαναδούμε πολλές από τις αντιλήψεις που είχαμε και για τη χώρα μας και για το ρόλο που θέλει να παίξει η χώρα μας και ασφαλώς για το ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων.

Δεν έχουμε ανάγκη μόνο από τεχνοκρατικές αλλαγές, από μεταρρυθμίσεις μεγάλου βεληνεκούς, που θα έχουν -και ήδη έχουν-ως αποτέλεσμα μειώσεις δαπανών, εξορθολογισμό, επιχειρησιακή ενίσχυση, επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα. Αυτό που κυρίως έχουμε ανάγκη για το πολιτικό σύστημα, είναι μια μεγάλη πολιτική, πολιτιστική αλλαγή στον τρόπο που σκεφτόμαστε το ρόλο της Ελλάδας στον 21ο αιώνα, στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον περιβάλλοντα χώρο, στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τους γείτονές μας, τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Δύσκολη αποστολή, πλην όμως αναγκαία για όλους. Καταγράφουμε το τέλος μιας εποχής, αλλά για να δημιουργήσουμε ασφαλείς συνθήκες για τη νέα εποχή, χρειάζεται μια “πολιτιστική επανάσταση” για όλους.

Έχουμε μπροστά μας το 2011, την ευθύνη στο χώρο του Υπουργείου της Εθνικής Άμυνας, να υλοποιήσουμε τις μεγάλες αλλαγές, τόσο στη δομή διοίκησης, όσο και στη δομή δυνάμεων, τόσο στο ρόλο των αμυντικών βιομηχανιών, όσο και στον κοινωνικό ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλαγές επιχειρησιακές, αλλά και αλλαγές αντιλήψεων, γιατί για εμάς οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι μέρος της κοινωνίας, είναι δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. Οι ένστολοι πολίτες, στελέχη και πολιτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι έξω από την ελληνική κοινωνία, όπως υπήρχε αυτή η αντίληψη.

Για πάρα πολλά χρόνια έγινε η διαχείριση των Ενόπλων Δυνάμεων με συντηρητικές αντιλήψεις.

Το 2011 θα είναι κρίσιμο για την πατρίδα μας και την ελληνική κοινωνία και ασφαλώς για το χώρο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω και εκ μέρους του συναδέλφου Υπουργού κ. Βενιζέλου ότι στο πλαίσιο των γενικών κυβερνητικών οδηγιών και των γενικών κατευθυντήριων γραμμών του Πρωθυπουργού, θα υπερασπιστούμε μια πολιτική που εμπεδώνει το εθνικό αίσθημα ασφάλειας, αλλά ταυτόχρονα μια πολιτική που παράγει μέρισμα ειρήνης, δηλαδή κοινωνικό μέρισμα, μέσα από τον εξορθολογισμό των αμυντικών δαπανών.

Ευχαριστώ πολύ.”

Παρέμβαση Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας, κ. Π. Μπεγλίτη στην Ολομέλεια της Βουλής (20.12.10) επί του Ν/Σ του Υπ. Οικονομικών “Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού και των Προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2011”
ΠΗΓΗ ΥΠΕΘΑ

Κάντε ένα σχόλιο