Ν.ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θέλω να ξεκινήσω τη συζήτησή μας παρότι δεν είναι για μένα το σημαντικότερο θέμα που θα κουβεντιάσουμε από το χτεσινό επεισόδιο και θέλω να έχω τη δική σας εκδοχή γι΄ αυτό που συνέβη και το ρωτώ γιατί σήμερα υπάρχουν εφημερίδες που έχουν κάνει πρώτο θέμα το συγκεκριμένο επεισόδιο, όπως για παράδειγμα η εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» με τίτλο: «Υπουργοί τρέχουν να σωθούν από τους πολίτες». «Δύσκολες στιγμές για τον Μπεγλίτη στην ΕΑΒ».

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θέλω να πω ότι δεν ανήκω σε εκείνη την ομάδα των “ατσαλάκωτων” πολιτικών που φοβούνται να τσαλακώσουν το πολιτικό τους, προσωπικό προφίλ. Γνώριζα ότι ενδεχομένως θα υπήρχαν αντιδράσεις από μερίδα εργαζομένων και από συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις και είχα ενημερωθεί γι΄ αυτό και από τη Διοίκηση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας και βεβαίως από τους συνεργάτες μου.   Όμως αποφάσισα τελικά να πάω γιατί δεν μπορούμε σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που βιώνουμε να είμαστε όμηροι του όποιου εκβιασμού, ακόμα και αν οι εργαζόμενοι έχουν πραγματικά δίκιο στα πολλά από τα αιτήματά τους, ακόμα και αν οι εργαζόμενοι βιώνουν δύσκολες καταστάσεις με το εισόδημά τους, με τις θέσεις εργασίας, με το εργασιακό τους μέλλον.  Οι περιγραφές που έγιναν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Βεβαίως υπήρξε ένταση από συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις του χώρου της λεγόμενης, παραδοσιακής Αριστεράς, οι οποίοι πιστεύουν ή θέλουν να εμφανίσουν μια «επαναστατική» κατάσταση, αξιοποιώντας για μικροπολιτικούς σκοπούς υπαρκτά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.  Εγώ αποφάσισα και πήγα στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία γιατί κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει να παλέψουμε, να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε για να λύσουμε προβλήματα. Εξάλλου γι΄ αυτό έχουμε ψηφιστεί, γι΄ αυτό είμαστε  στην Κυβέρνηση για να λύσουμε προβλήματα.  Το πιο εύκολο για μένα ήταν να φυγομαχήσω, να καθίσω στο γραφείο μου…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν σας ανησυχεί γενικότερα μιλώντας τώρα το γεγονός ότι αρχίζουν και εμφανίζονται τέτοιου είδους εκρήξεις των πολιτών. Δεν αποτελεί έναν κακό οιωνό για το μέλλον;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Υπάρχει μια διπλή ανησυχία η οποία έχει όμως διαφορετική βαρύτητα. Μια ανησυχία για την πραγματική οικονομική και κοινωνική κρίση και βεβαίως για τα προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα μικρομεσαία στρώματα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα, την οποία καθημερινά προσπαθούμε να την υπερβούμε μέσα από πολιτικές, μέσα από πρωτοβουλίες. Κυρίως όμως μου προκαλεί μεγάλο προβληματισμό, για την επόμενη περίοδο, η ανησυχία που συνδέεται με την εκμετάλλευση που επιχειρούν ορισμένες πολιτικές και συνδικαλιστικές παρατάξεις, στο όνομα  – της πολιτικής τους σκοπιμότητας – με ένα λόγο λαϊκιστικό, με έναν ψευδεπίγραφο πολιτικό λόγο.  Και αυτό με φοβίζει πολύ κ. Χατζηνικολάου. Ο λαϊκισμός ορισμένων πολιτικών και συνδικαλιστικών παρατάξεων που όλο και περισσότερο δυναμώνει και ο οποίος συνδέεται, με έναν υφέρποντα φασισμό.  Υπάρχουν συγκοινωνούντα δοχεία, μεταξύ διαφόρων συμπεριφορών και πρακτικών, που εμένα πραγματικά με ανησυχούν και αυτό πρέπει να το δούμε. Αυτή η ενίσχυση ενός λαϊκισμού, ο οποίος δεν στηρίζεται σε καμιά σοβαρή εναλλακτική πρόταση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάντως κ. Μπεγλίτη εγώ συμφωνώ μαζί σας σε πολύ μεγάλο βαθμό σε αυτή τη διαπίστωση, όμως φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσετε και εσείς μαζί μου ότι στη δημιουργία αυτού του κλίματος έχει συμβάλει πάρα πολύ και το γεγονός ότι εξακολουθεί να υφίσταται η ατιμωρησία για τους πολιτικούς που έχουν σκανδαλίσει την κοινή γνώμη με τη συμμετοχή τους σε δυσώδεις υποθέσεις, όπως αυτές της SIEMENS, όπως αυτή των υποβρυχίων που συζητούμε τις τελευταίες μέρες, για την οποία – πρέπει να σας πω –  με μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι ενώ φέραμε στη δημοσιότητα αποδείξεις για μίζα 1 εκατομμυρίου ευρώ που παρέλαβε ο κ. Μπέλτσιος, στενός συνεργάτης του Άκη Τσοχατζόπουλου, δεν συγκινήθηκε κανείς ούτε από την πολιτική σκηνή ούτε από τη δικαιοσύνη.  Φαίνεται ότι περνούμε μια φάση αφασίας εθνικής.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Χρειάζεται προσοχή μεγάλη να μην ανταποκριθούμε με έναν τρόπο αυτόματο σε αυτό που ζητάει η κοινωνία. Είμαστε ένα δημοκρατικό, συντεταγμένο κράτος, με δημοκρατικούς θεσμούς, με αυτόνομη και ανεξάρτητη δικαιοσύνη.  Θέλει μεγάλη προσοχή γιατί μπορεί να τροφοδοτήσουμε έναν μεγαλύτερο, πιο επικίνδυνο λαϊκισμό, έναν εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας, επειδή η κοινωνία ή ένα κομμάτι της κοινωνίας ζητάει “αίμα”.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι λέτε τώρα κ. Υπουργέ, με συγχωρείτε, ένα λεπτό. Ωραία είναι αυτά που λέτε και ακούγονται πολύ ωραία, εγώ σας μιλώ για κάτι πάρα πολύ απλό και πάρα πολύ συγκεκριμένο.  Τι σχέση έχει τώρα η απάντηση που μου δίνετε με το γεγονός ότι μια εφημερίδα αποκαλύπτει ότι αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν τόσο καιρό είναι αλήθεια, είναι πραγματικότητα και δεν συγκινείται ένα πολιτικό κόμμα να βγάλει μια ανακοίνωση. Δεν συγκινείται η δικαιοσύνη να πει απαγορεύεται η έξοδος από τη χώρα του συγκεκριμένου ανθρώπου και τον εξετάζω, να δω τι έχει συμβεί. Δεν συγκινείται κανείς. Εδώ είναι φανερό ότι υπάρχει πλέον εθισμός και της κοινής γνώμης και ιδίως του συστήματος σε τέτοιου είδους αποκαλύψεις. Τα αντιμετωπίζουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτε.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θα αναγνωρίσετε και εσείς, την ανάγκη οι δημοκρατικοί θεσμοί με βάση το σύνταγμα, να λειτουργούν με τρόπο αυτόνομο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι απλώς το αναγνωρίζουμε αλλά λέμε ότι δεν συμβαίνει διότι υπάρχει ατιμωρησία.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Είναι άλλος ο θεσμικός και συνταγματικός ρόλος της Κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων, άλλος ο ρόλος της αυτόνομης δικαιοσύνης. Ασφαλώς η δικαιοσύνη πρέπει να ενεργεί στο συνταγματικό πλαίσιο, να αναλαμβάνει εκείνες τις πρωτοβουλίες, να διαλευκάνει υποθέσεις.  Εγώ συμφωνώ απολύτως μαζί σας στα θέματα αυτά που αναφέρετε.  Και εμείς από την πλευρά μας, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας – για το παρελθόν των συμβάσεων των υποβρυχίων – έχουμε βοηθήσει, έχουμε συνεργαστεί και με την εισαγγελία Πρωτοδικών και με το ΣΔΟΕ έτσι ώστε να αποκαλυφθούν τα πάντα.  Δεν έχουμε, για το χρόνο που ασκούμε τη διακυβέρνηση της χώρας, για το χρόνο που είμαστε εδώ στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, να απολογηθούμε για τίποτε. Υπερασπιζόμαστε ένα πλαίσιο απόλυτης διαφάνειας και σεβασμού του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό που η εφημερίδα σας έγραψε την περασμένη Κυριακή, είναι θέμα της δικαιοσύνης, είναι θέμα των συντεταγμένων οργάνων της πολιτείας να το διερευνήσουν, να το ψάξουν. Αλλά μεγάλη όμως προσοχή.  Δεν μπορεί η Κυβέρνηση να υποκαταστήσει τη δικαιοσύνη.  Δεν μπορεί η δικαιοσύνη να έρθει στη θέση της Κυβέρνησης. Δηλαδή, να μπλεχτούν οι λειτουργίες των θεσμών. Τότε θα πάμε σε μια πλήρη διάλυση του πολιτικού συστήματος.  Γι΄ αυτό έκανα αυτή την εισαγωγή για να πω ότι καταλαβαίνω τις διαμαρτυρίες, την αγωνία, την ανησυχία των πολιτών αλλά προσοχή μεγάλη πρέπει να βάλουμε τις διαχωριστικές γραμμές. Αλλιώς θα γλιστρήσουμε όλοι, και ως πολιτικό σύστημα και ως θεσμοί, σε μια κατάσταση, που θα γίνει πλέον ανεξέλεγκτη. Δεν μπορούμε να τροφοδοτούμε στο όνομα της συγκυρίας με «αίμα» την κοινωνία. Δεν έχουμε λαϊκά δικαστήρια.  Πρέπει να πορευτούμε με συντεταγμένους θεσμούς και να τους υπερασπιστούμε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλλον δεν έχουμε καθόλου δικαστήρια, όχι μόνο λαϊκά, δεν έχουμε καθόλου διότι κ. Μπεγλίτη μου εγώ συμφωνώ απόλυτα μαζί σας, είμαι κατά των λαϊκών δικαστηρίων και κατά του λαϊκισμού που θέλει οι δίκες των πολιτικών να γίνονται σε τηλεπαράθυρα ή σε αμφιθέατρα. Όμως εδώ είναι σαφές ότι υπάρχει ατιμωρησία προκλητική. Υπάρχει αυτό που σας είπα λίγο πριν. Έχουμε συνηθίσει στις αποκαλύψεις και τις αντιμετωπίζουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτε.  Και θέλω να σας πω ότι επίσης, μου κάνει μεγάλη αίσθηση και σε εμένα και σε χιλιάδες συμπολίτες μας ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται όσοι παραδέχονται τις μίζες. Και μιλώ και για τις περιπτώσεις Τσουκάτου και Μαντέλη, όπου ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν, κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι – ας μην το ξεχνούμε –  είναι πολύ διαφορετικός από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ένας πολίτης που χρωστάει ένα ευρώ στην Εφορία.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Είναι γεγονός αυτό που λέτε, θα πρέπει όμως από την άλλη πλευρά να παραδεχτούμε με ειλικρίνεια ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχουν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να έρθουν αυτά στην επιφάνεια, να διαλευκανθούν, να αποκαλυφθεί η αλήθεια χωρίς να υπολογίσουμε το οποιοδήποτε κόστος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλώσεις ακούω μόνο μέχρι στιγμής. Πρέπει να δούμε αποτελέσματα κ. Υπουργέ.  Ακούω να ματώσουμε αλλά δεν βλέπω να ματώνει κανείς.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Δεν έχουμε πρόβλημα να ματώσουμε και το έχουμε πει και το κάνουμε πράξη, στο μέτρο του δυνατού και στο μέτρο των ορίων που θέτουν οι διακριτοί ρόλοι κατά το Σύνταγμα. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα και ζητάμε τη βοήθεια απ’ όλους, από όλους του θεσμούς, ακόμα και από τα μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι εύκολο να πάμε από τη μια στιγμή στην άλλη σε δικαστήρια να δικάσουμε, να καταδικάσουμε, να πάρουμε περιουσίες. Αυτά δεν γίνονται σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα από τη μια στιγμή στην άλλη. Πρέπει να ακολουθήσουμε μια πορεία. Αυτή την πορεία που περιγράφει το Σύνταγμα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάντως δεν έχουμε δει να γίνεται μια αγωγή από το Ελληνικό Δημόσιο εναντίον κάποιων από τους επίορκους πολιτικούς που έχουν αποδεδειγμένα πάρει χρήματα από μίζες και προμήθειες.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Έχουμε πει ότι είμαστε ανοιχτοί και εξετάζουμε όλες αυτές τις περιπτώσεις και όλα αυτά τα ενδεχόμενα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όπως επίσης κάνει μεγάλη αίσθηση και εδώ θέλω πραγματικά μια απάντηση, το γεγονός ότι  η χώρα ενώ έχουν συμβεί αυτά που έχουν συμβεί με τα συγκεκριμένα υποβρύχια, έσπευσε να αγοράσει άλλα δύο.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Χαίρομαι για την ερώτησή σας γιατί πρέπει να τα διαλευκάνουμε τα θέματα.  Τον Οκτώβρη του 2009 ανέλαβε η Κυβέρνηση τη διαχείριση της εξουσίας έχοντας στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ένα σοβαρότατο πρόβλημα, το οποίο κανείς μέχρι τότε δεν είχε θίξει. Ένα πρόβλημα με τις συμβάσεις των υποβρυχίων από το 2001.  Πέρασε και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και δεν έκανε απολύτως τίποτε.  Ποια κατάσταση βρήκαμε;  Μια καταγγελία στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο από τη γερμανική εταιρεία «THYSSEN KRUPP» κατά του Ελληνικού Δημοσίου και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.  Βρήκαμε να έχει δώσει το Ελληνικό Δημόσιο, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τα προηγούμενα χρόνια 2,2 δισεκατομμύρια € – το τονίζω αυτό  κ. Χατζηνικολάου – για την κατασκευή των υποβρυχίων και το Ελληνικό Δημόσιο, το Υπουργείο Άμυνας να μην έχει πάρει ούτε βάρκα.  Να μην έχει στην ιδιοκτησία του το ελάχιστο δυνατό ποσοστό ιδιοκτησίας.  Βρήκαμε μια κατάσταση, πραγματικά τραγική για το δημόσιο συμφέρον και επιχειρήσαμε να βρούμε μια λύση αποδεκτή που θα υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον με τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια, προς όφελος της εθνικής οικονομίας και της εθνικής άμυνας. Και πιστεύω, ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν απλά ικανοποιητικό, ήταν κάτι περισσότερο.  Γιατί αν συνεχίζαμε αυτή τη σύμβαση με τον τρόπο που είχε γίνει και με τον τρόπο που εξελισσόταν, ουσιαστικά θα δίναμε πολύ περισσότερα από τα χρήματα που θα δώσουμε για την κατασκευή δύο νέων, σύγχρονων επιχειρησιακά υποβρυχίων τύπου 2-14.  Γιατί αν μέναμε στη σύμβαση που είχαμε για τον εκσυγχρονισμό παλαιών υποβρυχίων, το κόστος θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το κόστος που τελικά θα καταβάλλουμε για την κατασκευή δύο νέων υποβρυχίων.  Και όπως είπαμε και στη Βουλή, με τον συνάδελφο τον κ. Βενιζέλο, πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν και στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια, κρίναμε και νομίζω ότι κρίναμε σωστά, ότι το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει και η εθνική άμυνα της χώρας επιβάλλουν να πάμε στην πιο συμφέρουσα λύση.            Άρα έχουμε μια τομή, έχουμε μια κόκκινη γραμμή από το παρελθόν, από τον Οκτώβρη του 2009, επιχειρήσαμε και καταφέραμε να σώσουμε το δημόσιο συμφέρον και τα χρήματα του ελληνικού λαού. Με απόλυτη καθαρότητα, με απόλυτη διαφάνεια.  Δεν μας ακουμπάει τίποτε. Στους τελευταίους 16 μήνες, στο Υπουργείο Άμυνας, γίνεται μια τρομακτική δουλειά, μέσα σε απίστευτη, πρωτοφανή για τα μεταπολιτευτικά χρονικά, διαφάνεια. Θεσμική διαφάνεια και πολιτική διαφάνεια.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εύχομαι ειλικρινά να είναι έτσι και θα είναι μεγάλη ανακούφιση για όλους μας να λειτουργούν έτσι τα πράγματα. Καταλαβαίνετε όμως ότι επειδή ο λαός μας έχει πληγωθεί πάρα πολύ από συμπεριφορές ιδιαίτερα στο χώρο των αμυντικών προμηθειών, υπάρχει πολύ μεγάλη επιφύλαξη γι΄ αυτό και σας θέτω όλα τα ερωτήματα.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Καλά κάνετε που τα θέτετε και όχι μόνο να θέτετε ερωτήματα, να κάνετε και συνεχή καθημερινό διαρκή έλεγχο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τώρα θέλω να σας ρωτήσω κ. Υπουργέ σε σχέση με την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας, της δημόσιας περιουσίας. Μιλώντας σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή είπατε ότι ο Υπουργός Οικονομικών συζητά να αξιοποιήσουμε τα ακίνητα του δημοσίου με τη μορφή ενός λεγόμενου καλυμμένου ομολόγου, ενός cover bond, δίνοντάς το ως εγγύηση στον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας για να πάρουμε δάνειο και να αποπληρώσουμε ένα μέρος του δημοσίου χρέους μας. Αυτό κατ’ ουσίαν είναι υποθήκευση, έτσι δεν είναι;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Σε αυτή τη συζήτηση έχουν ακουστεί πολλά και πραγματικά πολλά από αυτά που έχουν συζητηθεί ή έχουν ακουστεί προκαλούν μεγαλύτερη σύγχυση.  Και φοβάμαι ότι όσο παρατείνεται μια συζήτηση σε ένα συγκεχυμένο περιβάλλον, τόσο περισσότερο η υπεραξία της δημόσιας περιουσίας, της εμπορικά αξιοποιήσιμης περιουσίας, θα μετεξελίσσεται, θα μετασχηματίζεται σε απαξία και αυτό είναι ένα πραγματικά κρίσιμο, κατά την άποψή μου, μέγεθος, το οποίο όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, χωρίς σκοπιμότητες πρέπει να το προσέξουμε. Ο εθνικός πλούτος πρέπει να προστατευθεί από όλους μας, γιατί αν συνεχίσουμε μια συζήτηση μέσα σε αυτό το κλίμα, όλοι θα τρίβουν τα χέρια τους και οι εσωτερικοί επενδυτές και οι εξωτερικοί επενδυτές.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κατ’ ουσίαν κ. Υπουργέ δεν είναι ήδη υποθηκευμένος ο εθνικός πλούτος με το μνημόνιο; Στο μνημόνιο δίνεται η δυνατότητα στους δανειστές μας αν δεν αποπληρώσουμε πλήρως τις υποχρεώσεις μας να διεκδικήσουν δημόσια περιουσία.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Αυτή είναι μια διαδικασία που προβλέπεται πράγματι στο πρώτο μνημόνιο του Μαϊου 2010. Είναι ένας τρόπος διασφάλισης των δανείων από τους δανειστές μας. Αυτή η πρόταση που είπα και στην τηλεόραση – είναι μια από τις προτάσεις που εξετάζονται από το Υπουργείο Οικονομικών και από την πολιτική του ηγεσία. Είναι στο πλαίσιο της αξιοποίησης και όχι του ξεπουλήματος, όπως ακούγεται τόσο εύκολα τις τελευταίες μέρες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η υποθήκευση δεν είναι αξιοποίηση, με συγχωρείτε πολύ. Η υποθήκευση δεν είναι αξιοποίηση παρ’ εκτός και αν τα χρήματα που παίρνει κανείς από την υποθήκευση αυτή τοποθετούνται σε αναπτυξιακούς σκοπούς. Εδώ όμως δεν τοποθετούνται σε αναπτυξιακούς σκοπούς, εδώ πηγαίνουν στην αποπληρωμή τμήματος του χρέους μας. Δηλαδή να μην εμφανίζουμε ως αναπτυξιακό την υποθήκευση της περιουσίας μας για να αποπληρώσουμε χρέη στους δανειστές μας. Δεν είναι ανάπτυξη αυτό κ. Υπουργέ.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Η μείωση του δημοσίου χρέους είναι και αυτό μια αναπτυξιακή διαδικασία, γιατί ενισχύει την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό.  Άρα, μπορούμε να βγούμε με μεγαλύτερη ευκολία να δανειστούμε από το εξωτερικό για να χρηματοδοτήσουμε αναπτυξιακούς στόχους. Άρα η μείωση του δημοσίου χρέους γενικά συμβάλλει στην ανάπτυξη του τόπου μας.  Κατά συνέπεια, όπως κάνει και ο κάθε επιχειρηματίας που μπορεί να βάλει μια υποθήκη, εξυπηρετεί τους αναπτυξιακούς στόχους είτε είναι κράτος αυτό είτε είναι επιχείρηση. Αυτό είναι μια συνήθης πρακτική, μια συνήθης διαδικασία στις συναλλαγές και δεν πρέπει να μας φοβίζει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πώς να μη μας φοβίζει κ. Υπουργέ; Εδώ είναι προφανές ότι αν χαθεί αυτή η δημόσια περιουσία σε λίγα χρόνια τα παιδιά μας θα ζουν σε ένα κράτος που θα είναι πολύ πιο φτωχό από το σημερινό και επομένως πολύ πιο επιρρεπές σε οικονομική πτώχευση, σε οικονομική χρεοκοπία.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Όμως θα παραδεχτείτε και εσείς ότι δεν μιλάμε, τουλάχιστον ως Κυβέρνηση, για απώλεια της δημόσιας περιουσίας, του εθνικού πλούτου. Μιλάμε για αναπτυξιακή αξιοποίηση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με συγχωρείτε αλλά κατά τη γνώμη μου το ομόλογο για το οποίο μιλήσατε, ένα ομόλογο δηλαδή βασισμένο στα ακίνητα ως εγγύηση για την αποπληρωμή δανείων μας είναι εκποίηση, είναι πώληση.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Δεν είναι πώληση. Είναι μια βραχυπρόθεσμη διασφάλιση στην αγωνιώδη πορεία μας για τη μείωση του δημοσίου χρέους.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι αλλά είναι ενυπόθηκη διασφάλιση, που σημαίνει ότι διατρέχει μεγάλο κίνδυνο η δημόσια περιουσία να περάσει στα χέρια των δανειστών μας μελλοντικά αν δεν είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Αυτό είναι το στοίχημα για τη χώρα.  Όχι το στοίχημα απλά για την Κυβέρνηση.  Να προχωρήσουμε, να δημιουργήσουμε πρωτογενή πλεονάσματα, να δημιουργήσουμε αναπτυξιακές συνθήκες για να βγούμε γρηγορότερα από την επιτήρηση, για να μπορέσουμε να δανειστούμε με καλύτερους όρους από το εξωτερικό, να μειώσουμε το δημόσιο χρέος. Όλα αυτά δεν είναι κάτι το καινούριο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάντως δεν είναι επίσης κάτι το καινούριο και συγχωρήστε μου την ένταση αλλά νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε ουσιαστικό διάλογο, η χώρα είναι σε πολύ κρίσιμη στιγμή.  Πρέπει να υπάρξει πιο επιθετική διαπραγμάτευση από τη μεριά μας με τους δανειστές μας. Δηλαδή, δεν γίνεται να πηγαίνουμε από τα δανεικά στα δανεικά, ω δανεικά, ίσον ανάπτυξη διότι δεν είναι ίσον ανάπτυξη από τα δανεικά στα δανεικά και λέω μήπως είναι η στιγμή αντί να υποθηκεύουμε ακίνητα, να επισημάνουμε στους δανειστές μας και τον κίνδυνο του δανειστή, που μπορεί να τα χάσει όλα αν θέλει να πάρει αποδόσεις σαν αυτές που παίρνουν σε βάρος της Ελλάδος.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Μην ενοχοποιούμε το δανεισμό ή τα δανεικά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι αλλά δεν γίνεται να μην ενοχοποιούμε τα επιτόκια που είναι στον ουρανό, δεν γίνεται να μην τα ενοχοποιούμε γιατί είναι κερδοσκοπία.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Συμφωνώ απολύτως, αλλά κάθε διαπραγμάτευση για κάθε συμφωνία και κάθε αποτέλεσμα συμφωνίας προκύπτει μέσα σε συγκεκριμένη συγκυρία. Η χώρα πήγε τον περασμένο Μάιο σε μια δανειακή σύμβαση κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες. Θυμόμαστε όλοι πώς ουσιαστικά ήταν το διεθνές χρηματοπιστωτικό περιβάλλον τους πρώτους 5 μήνες του 2010. Θυμόμαστε όλοι τις επιθέσεις που δεχτήκαμε, την κερδοσκοπία που δεχτήκαμε από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές.  Άρα, πρέπει να είμαστε πάντα πολύ πιο συγκαταβατικοί, συναινετικοί όταν κρίνουμε ή κατακρίνουμε την Κυβέρνηση για τις πράξεις της ή για το διαπραγματευτικό αποτέλεσμα που επέτυχε. Πέρσι η κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Μην ξεχνάμε ότι φτάσαμε στο χείλος της χρεοκοπίας. Αυτό πρέπει να το θυμόμαστε ως λαός και ως πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού και αυτό είναι μια πραγματικότητα.  Δεν είναι ένα πρόσχημα της Κυβέρνησης ή ένα φοβικό άλλοθι για να τρομάξουμε την ελληνική κοινωνία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ σας ευχαριστώ.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Αν μου επιτρέπετε μια τελευταία κουβέντα για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Παρακαλώ, να την πείτε.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας γίνεται μια πολύ σοβαρή δουλειά για την ανασυγκρότηση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Οι εργαζόμενοι στις αμυντικές βιομηχανίες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε. Η ΕΑΒ θα παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο.  Θα διασφαλίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα.  Αυτές οι κριτικές, ακόμα και αυτές που ακούστηκαν χτες στα εργοστάσια της ΕΑΒ στη Βοιωτία, είναι κριτικές προσχηματικές, αλλού στοχεύουν. Θέλω να πω στους εργαζόμενους, ότι παλεύουμε μαζί και για το εργασιακό τους μέλλον και κυρίως για μια άλλης μορφής – όχι κρατικοδίαιτη – ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας. Η αμυντική βιομηχανία είναι ο σκληρός πυρήνας της εθνικής μας ανεξαρτησίας και δεν πρόκειται η Κυβέρνησή μας και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας να εκχωρήσουν αυτό το δημόσιο χαρακτήρα σε κανέναν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ευχαριστώ κ. Υπουργέ, καλημέρα.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Και εγώ κ. Χατζηνικολάου. Να είστε καλά.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τετάρτη, Φεβρουάριος 16th, 2011 στις 23:07 στην κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.