

Άλωση Κωνσταντινούπολης (Fetih 1453): Η απάντηση των Τούρκων στις Ελληνικές ταινίες τύπου «Λούφα και Παραλλαγή»
Δημοσιευμένο από EKĖO στην κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Ετικέτες: Fetih 1453, Άλωση Κωνσταντινούπολης, Άλωση Πόλης, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Λούφα και Παραλλαγή, Τουρκία
Η απάντηση των Τούρκων στις Ελληνικές ταινίες τύπου «Λούφα και Παραλλαγή» – Χωρίς πολλά λόγια. Οι μόνες Ελληνικές ταινίες που εξυμνούν τον ηρωισμό των Ελλήνων θεωρούνται σήμερα γραφικές και οι πρωταγωνιστές τους χλευάστηκαν και απαξιώθηκαν. Οι ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης παρουσιάζονται από “παραμορφωμένους” δήθεν επιστήμονες ως αγράμματοι, γραφικοί και απολίτιστοι ενώ δυσφημούνται με αισχρούς υπαινιγμούς από ανθελληνικές πηγές. Δείτε πως αντιλαμβάνονται οι Τούρκοι την δική τους Στρατιωτική Ιστορία στη εν λόγω επική ταινία που θα πείσει όλη την υφήλιο ότι η Άλωση ήταν μια ηθική και θεμιτή πράξη μιας ευαίσθητης και ανώτερης φυλής που υπερίσχυσε λόγω των αξιών της.
«Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φτάσουν ως τα ‘Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν ως την κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το ένα τρίτο θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαφτισθεί και μονάχα το ένα τρίτο θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά» (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
(Το βίντεο είναι υψηλής ανάλυσης και είναι καλύτερα να το “ανοίξετε” σε ολόκληρη την οθόνη σας)
Ακολουθεί απόσπασμα από το Χρονικό της Άλωσης όπως το έδωσε ο Γεώργιος Φραντζής
Έτσι οι Τούρκοι έγιναν κύριοι της Κωνσταντινούπολης την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, στις δυόμισι το μεσημέρι. Άρπαζαν και αιχμαλώτιζαν όσους έβρισκαν μπροστά τους, έσφαζαν όσους επιχειρούσαν να αντισταθούν και σε ορισμένα μέρη δε διακρινόταν η γη από τα πολλά πτώματα που ήταν πεσμένα κάτω. Το θέαμα ήταν φρικτό. Παντού ακούγονταν θρήνοι και παντού γίνονταν αρπαγές γυναικών όλων των ηλικιών. Αρχόντισσες, νέες κοπέλες και καλόγριες σέρνονταν από τα μαλλιά έξω από τις εκκλησίες όπου είχαν καταφύγει, ενώ έκλαιγαν και οδύρονταν. Ποιος μπορούσε να περιγράψει τα κλάματα και τις φωνές των παιδιών ή τη βεβήλωση των ιερών εκκλησιών; Το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού χυνόταν στη γη. Οι Τούρκοι άρπαζαν τα ιερά σκεύη, τα έσπαζαν ή τα κρατούσαν για λογαριασμό τους. Το ίδιο έκαναν και με τα ιερά αναθήματα. Ποδοπατούσαν τις άγιες εικόνες, τους αφαιρούσαν το χρυσάφι, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, και έφτιαχναν με αυτές κρεβάτια και τραπέζια. Άλλοι στόλιζαν τα άλογα τους με τα χρυσοΰφαντα μεταξωτά άμφια των ιερέων και άλλοι τα έκαναν τραπεζομάντιλα. Άρπαζαν τα πολύτιμα μαργαριτάρια από τα άγια κειμήλια, καταπατούσαν τα ιερά λείψανα των αγίων και, σαν πραγματικοί πρόδρομοι του διαβόλου, έκαναν αμέτρητα ανοσιουργήματα, που μόνο το θρήνο μπορούν να προκαλέσουν. Χριστέ, βασιλιά μου, οι αποφάσεις Σου ξεπερνάνε το μυαλό του ανθρώπου!
Μέσα στην απέραντη εκκλησία της Αγίας Σοφίας, τον επίγειο ουρανό, το θρόνο της δόξας του Θεού, το άρμα των Χερουβείμ, το θείο δημιούργημα, το αξιοθαύμαστο κατασκεύασμα, το στολίδι της γης, τον ωραιότερο από όλους τους ναούς, έβλεπε κανείς τους Τούρκους να τρώνε και να πίνουν στο Ιερό Βήμα και στην Αγία Τράπεζα ή να ασελγούν πάνω σε γυναίκες, νέες κοπέλες και μικρά παιδιά. Ποιος μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος και να μη θρηνήσει για την άγια εκκλησία μας; Όλοι πονούσαν από το κακό που έβλεπαν. Στα σπίτια θρήνοι και κλάματα, στους δρόμους οδυρμοί, στις εκκλησίες αντρικές κραυγές πόνου, γυναικεία μοιρολόγια, βαρβαρότητες, φόνοι και βιασμοί. Οι ευγενείς ατιμάζονταν και οι πλούσιοι έχαναν τις περιουσίες τους. Σε όλες τις πλατείες και τις γωνιές της πόλης γίνονταν αμέτρητα κακουργήματα. Κανένα μέρος ή καταφύγιο δε γλίτωσε από την έρευνα και τη βεβήλωση. Οι άπιστοι έσκαψαν κήπους και γκρέμισαν σπίτια για να βρουν χρήματα ή κρυμμένους θησαυρούς. Όσα βρήκαν, τα πήραν για να χορτάσουν την απληστία τους. Χριστέ, βασιλιά μου, γλίτωσε από τη θλίψη και τον πόνο όλες τις πόλεις και τις χώρες όπου κατοικούν χριστιανοί.