Οι Ανώτατες Στρατιωτικές Σχολές δεν παράγουν απλώς αξιωματικούς αλλά και ηγήτορες που θα πρέπει να διαχειριστούν ένα πλήθος ατόμων με διαφορετικά επίπεδα παιδείας, διαφορετική καταγωγή, ακόμη και διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις. Στον ίδιο θάλαμο κοιμούνται μαζί, τσιγγάνοι, επαναπατριζόμενοι Έλληνες, παιδιά εφοπλιστών και πολιτικών, πτυχιούχοι πανεπιστημίων, διδάκτορες πανεπιστημίων, παιδιά φτωχών οικογενειών, νεαροί γονείς και προστάτες, ναρκομανείς, άτομα ακραίων πολιτικών πεποιθήσεων κλπ κλπ (όλοι παρουσιάζονται με τυχαία σειρά και χωρίς κάποιος να έχει μεγαλύτερη αξία από τον άλλο ενώ ορισμένοι έχουν κοινές ιδιότητες). Οι νέοι αξιωματικοί (πχ Ανθυπολοχαγοί που μόλις αποφοίτησαν από τη Σχολή Ευελπίδων) από την ασφάλεια και το ακαδημαϊκό περιβάλλον της ΣΣΕ όπου όλοι συμπεριφέρονται ομοιόμορφα ξαφνικά έρχονται αντιμέτωποι με «κάθε καρυδιάς καρύδι». Αντιμετωπίζουν εκφράσεις από «ξέρεις ποιος είμαι εγώ και που θα σε στείλω….(συνήθως Σουφλί)» μέχρι εκφράσεις «είμαι άρρωστος, ορφανός, χήρος και έχω πέντε ανήλικα παιδιά». Οι νέοι αξιωματικοί πρέπει να διδάσκονται τις τακτικές αντιμετώπισης όλων των περιπτώσεων και για το λόγο αυτό υπάρχει και το μάθημα της Ψυχολογίας στη ΣΣΕ αν και ορισμένοι καθηγητές ανεξάρτητα από το αντικείμενο τους προβαίνουν σε αναλύσεις και συμβουλές για το μέλλον τους. Σε κάθε περίπτωση ο νέος Αξιωματικός πρέπει να αναπτύσσει ένα φιλικό περιβάλλον τη διμοιρία του χωρίς όμως υπερβολές και πολλές οικειότητες. Αρκετοί θα είναι μεγαλύτερης ηλικίας από αυτόν και περιμένουν μια αξιοπρεπή μεταχείριση αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούν οι διμοιρίτες ότι η ιεραρχία είναι απαράβατη. Σίγουρα οι παλαιότεροι αξιωματικοί γρήγορα μαθαίνουν τα μυστικά στους νέους Ανθυπολοχαγούς ώστε να μη θίγεται ο στρατιώτης αλλά παράλληλα να υπακούει στις διαταγές. Με την αναμενόμενη αύξηση της θητείας σίγουρα θα αυξηθούν και οι στρατιώτες (φαντάροι) με αποτέλεσμα οι νέοι Ανθυπολοχαγοί να υποχρεούνται να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο αριθμό χαρακτήρων. Όμως οι Έλληνες πάντα ήταν στρατιωτικός λαός και ένα είναι σίγουρο ότι οι φιλίες στρατιωτών με τους αξιωματικούς τους ποτέ δεν σβήνουν για το λόγο αυτό αναρτούμε ένα ύμνο στη φιλία στρατιώτη αξιωματικού για να μαθαίνουν οι νεώτεροι («Το φανταράκι» από την Πόλυ Πάνου).

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Πέμπτη, Σεπτέμβριος 13th, 2012 στις 00:34 στην κατηγορία ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Σχόλια και pings δεν επιτρέπονται.