Το παρόν άρθρο έχει ως σκοπό να αναδείξει τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα και χαρακτηριστικά των χημικών λέιζερ υψηλής ισχύος που χρησιμοποιούνται σε επιχειρησιακό επίπεδο ή βρίσκονται σε ερευνητικό στάδιο για άμεση μελλοντική εφαρμογή στο πεδίο μάχης. Για αυτό τον λόγο, παρουσιάζουμε μία ανάλυση της παρούσης κατάστασης των πιο σημαντικών λέιζερ, του υδρoφθορίου και του οξυγόνου-ιωδίου, καθώς και τις δυνατότητες αυτών ως όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας. Γίνεται επίσης αναφορά σχετικά με την επίδραση της ατμόσφαιρας στην διάδοση της ακτινοβολίας λέιζερ καθώς και στους περιορισμούς που εμφανίζουν τα όπλα αυτά.

Η ανάπτυξη των ισχυρών λέιζερ πραγματοποιείται με ραγδαίους ρυθμούς εδώ και 50 χρόνια, απο την κατασκευή του πρώτου λέιζερ, από τον Τ. Maiman το 1960 [1]. Λόγω των χαρακτηριστικών και των ιδιοτήτων της ακτινοβολίας λέιζερ ανοίγονται καινούργιες προοπτικές τόσο σε επίπεδο βασικής όσο και εφαρμοσμένης έρευνας, καθώς και δίνεται η δυνατότητα κατασκευής ενός όπλου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ποικίλους τρόπους στη μάχη. Για παράδειγμα, η δυνατότητα της πλήξης και της καταστροφής ενός στόχου σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την στιγμή της εμπλοκής του, λόγω της ταχύτητας διάδοσης της δέσμης ίση με του φωτός, καθιστά το λέιζερ ως ένα ικανό και σημαντικό υποψήφιο για όπλο κατευθυνόμενης ενέργειας (Directed Energy Weapons, DEW).

Download (PDF, 656KB)

Τα σχόλια δεν επιτρέπονται.