ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΤΖΙΜΑΣ: Σε αρκετά θα συμφωνήσω με τον μόλις κατελθόντα εκ του Βήματος, τον κ. Ευθυμίου, αλλά θα ήθελα να τονίσω πως για να είναι η ανωτάτη εκπαίδευση αγαθό δημόσιο, θα πρέπει να έχουν, κυρία Υπουργέ, πρόσβαση όλοι οι πολίτες. Υπάρχει κανείς σήμερα στην Αίθουσα αυτή που να πιστεύει πώς στην ανωτάτη εκπαίδευση έχουν άμεση πρόσβαση και πλούσιοι και φτωχοί;

Με ένα εκατομμύριο σχεδόν ανέργους, που σε λίγο καιρό θα βγουν τα αποτελέσματα των πανεπιστημίων, κυρία Υπουργέ, πιστεύετε ότι ο άνεργος θα μπορέσει να στείλει το παιδί του να κάνει εγγραφή στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη όταν κατάγεται από άλλη πόλη;

Άρα, δεν μπορεί να υποστηρίζουμε με τόση θέρμη πως η ανωτάτη εκπαίδευση εξακολουθεί και στις μέρες μας ή και στα επόμενα χρόνια να είναι δημόσιο αγαθό. Σε πολύ λίγα χρόνια, πρόσβαση θα έχουν μόνο αυτοί που έχουν χρήματα, δυστυχώς. Γι’ αυτό θεωρώ πως το νομοσχέδιο αυτήν την πλευρά της σημερινής οικονομική κρίσης και τη σχέση της με τα πανεπιστήμια δεν την αγγίζει καθόλου.

Συμπεριέλαβε αυτούσια μία διάταξη που είχε και ο νόμος «Γιαννάκου» ότι ένας φοιτητής που δεν έχει οικονομική άνεση θα μπορεί να παίρνει ένα δάνειο, το οποίο θα αρχίσει να αποπληρώνει μόλις πιάσει δουλειά. Αυτή είναι μία διάταξη που την είχαμε κι εμείς. Και πέραν αυτού τίποτα.

Πόσες χιλιάδες φοιτητές έχει η Ελλάδα ξέρουμε σήμερα; Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, κυρία Υπουργέ, οι εγγεγραμμένοι φοιτητές στο τέλος του 2008 στη χώρα μας ήταν πεντακόσιες εβδομήντα έξι χιλιάδες. Εγώ δεν σας λέω ότι παρακολουθούν. Όμως, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον διακόσιες χιλιάδες φοιτητές παρακολουθούν σε όλη την Ελλάδα. Πόσες φοιτητικές εστίες έχουμε ως χώρα; Πόσα κρεβάτια, δηλαδή, μπορούμε να δώσουμε στους διακόσιες χιλιάδες φοιτητές, εκ ων οποίων οι μισοί και παραπάνω είναι φτωχοί; Πόσα έχει η Αθήνα; Η Θεσσαλονίκη έχει δύο εστίες. Ενοικιαζόμενα δωμάτια έχει το Δημοκρίτειο. Πώς, λοιπόν, υποστηρίζουμε ότι η ανωτάτη εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό;

Δεύτερον, πιστεύει κανένας ότι πηγαίνει ο νέος στα πανεπιστήμια μόνο για να αποκτήσει γνώση και να πάρει ένα πτυχίο; Νομίζω ότι ένας λογικός άνθρωπος δεν το πιστεύει. Πηγαίνει να αποκτήσει γνώση, αλλά να βρει και δουλειά μεθαύριο.

Άρα, εκ των πραγμάτων, το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι συνδεμένο με την κοινωνία πρωτίστως και με την αγορά δευτερευόντως, αν και αγορά και κοινωνία σχεδόν είναι ταυτόσημες έννοιες σήμερα. Όμως, δεν είναι δυνατόν να οδηγούμε τους νέους στα πανεπιστήμια μόνο και μόνο για να αποκτήσουν γνώση και μετά να κάνουν μία κορνίζα το πτυχίο τους και να περιμένουν να τους συντηρεί και πάλι ο πατέρας και οι παππούδες.

Εγώ δεν είμαι αντίθετος στην είσοδο ενός επιχειρηματία που θα μπει μέσα στο πανεπιστήμιο, θα συμβληθεί με μία σχολή και θα αναθέσει την εκπόνηση μιας έρευνας για ένα καινοτόμο προϊόν.

Εγώ είμαι υπερήφανος ως Δραμινός, που στη Δράμα, κυρία Υπουργέ, υπάρχει καινοτόμος επιχείρηση, η Raycap, η οποία προχθές βραβεύθηκε από το ελληνικό κράτος, που παράγει προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, με εξαγωγές σε όλες τις μεγάλες χώρες του κόσμου και ζει και εργάζεται και κινείται σε μία επαρχιακή πόλη. Οι άνθρωποι αυτοί έρχονται σε επαφή με ερευνητικά προγράμματα των πανεπιστημίων.

Αυτό, όμως, για να γίνει πρέπει να καθιερωθεί η αξιοπιστία των πανεπιστημίων. Λυπούμεθα όλοι όταν δημοσιεύονται οι κατάλογοι των αξιόπιστων και καλυτέρων πανεπιστημίων του κόσμου και ανιχνεύουμε ένα-δύο πανεπιστήμια στα πεντακόσια.

Το νομοσχέδιό σας μπορεί να έχει θετικές διατάξεις -θα τα πούμε στα άρθρα- αλλά δεν αγγίζει το θέμα της αξιολόγησης. Ξέρετε τι είπε η Αρχή για τη διασφάλιση της ποιότητας των ελληνικών πανεπιστημίων; Είπε ότι αν μέχρι το τέλος του 2012 δεν ολοκληρωθεί η εξωτερική αξιολόγηση των ΑΕΙ, η Ελλάδα θα πρέπει να επιστρέψει 1,15 δισεκατομμύρια ευρώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μη υλοποίηση προγραμμάτων του ΕΣΠΑ.

Τέταρτον, ξέρω πάρα πολλούς καθηγητές. Πληροφορούμαι δράσεις καθηγητών πανεπιστημίων, οι οποίοι συντηρούν τα πανεπιστήμια, τα κάνουν ξακουστά σε ολόκληρο τον κόσμο, γιατί αγαπούν τη δουλειά τους και αγαπούν και τους φοιτητές τους. Ξέρω, όμως και καθηγητές που δεν πατάνε σε περιφερειακά πανεπιστήμια για να διδάξουν και περνούν όλους τους φοιτητές, όταν γίνονται οι εξετάσεις. Δεν πρέπει να γίνει κάτι για αυτό; Δεν έχουμε καθηγητές δύο βαθμίδων.

Κυρία Υπουργέ, τα πανεπιστήμια σήμερα -και το ξέρετε καλά- λειτουργούν χάριν στην αυτοθυσία των καθηγητών και όλου του εκπαιδευτικού προσωπικού και χάριν στο ζήλο και στο μεράκι των φοιτητών, που θέλουν να τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα, για να μην επιβαρύνουν τις οικογένειές τους με υπέρογκα έξοδα. Έτσι συντηρούνται.

Δεν μπορεί να υποστηρίζουμε ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι δημόσιο. Ναι, αλλά γιατί να μην και εθνικό; Πώς έχουμε Εθνικό Σύστημα Υγείας; Για να είναι, όμως, το πανεπιστήμιο εθνικό, θα πρέπει να έχει και εθνική χρηματοδότηση. Άρα, πρέπει να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες μέσα στο νομοσχέδιο για την εξασφάλιση της απρόσκοπτης λειτουργίας των ελληνικών πανεπιστημίων και να μην τα αφήνουμε έρμαια των όποιων ανόμων ή εννόμων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Θεσμοθετημένη πρέπει να είναι και η αξιολόγηση στα πανεπιστήμια. Δεν μπορεί τώρα τελευταία να ανακαλύπτει το σύστημα που κυβερνά με διάφορες μορφές ότι τα πανεπιστήμια κάνουν -λέει- προγράμματα και δεν τα υλοποιούν και κατασπαταλούν τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα το ανακαλύψατε, κυρία Υπουργέ; Τώρα ήταν η κατάλληλη ώρα να εκθέσετε το πανεπιστημιακό σύστημα, όταν ξέρετε ότι με την ισχύουσα νομοθεσία τα ελληνικά πανεπιστήμια υλοποιούν προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αναπτύχθηκαν κριτικές που δεν αρμόζουν σε ένα χώρο που εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας στη γνώση και την παιδεία.

Γνωρίζω καθηγητές και πανεπιστήμια ιδιαίτερα, όπου οι φοιτητές σέβονται το εκπαιδευτικό έργο των καθηγητών τους. Συγχρόνως, οι καθηγητές θεωρούν το πανεπιστήμιο δεύτερο σπίτι τους, το εργαστήριο, την ερευνητική ομάδα. Όλα αυτά τα θεωρούν δεύτερο σπίτι. Αυτή είναι η πλειονότητα των καθηγητών.

Δεν είναι, λοιπόν, το ελληνικό πανεπιστήμιο ένας χώρος που θα τον πετάξουμε στην άκρη για να δικαιολογήσουμε ότι αυτή η νομοθετική ρύθμιση που φέρνουμε, το νομοσχέδιο είναι η καλύτερη παρέμβαση που μπορεί να κάνει το Υπουργείο, προκειμένου να αλλάξει την κατάσταση. Όλοι οι Υπουργοί Παιδείας έχουν προσφέρει. Όλα τα νομοσχέδια έβαλαν το λιθαράκι τους.

Μακάρι, κυρία Υπουργέ, να πετύχει το νομοσχέδιό σας! Όμως, τα δεδομένα τα οποία περιγράφονται μέσα καταργούν και το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Εδώ σεβόμαστε το αυτοδιοίκητο της αυτοδιοίκησης, των ΟΤΑ. Δεν θα σεβαστούμε το αυτοδιοίκητο των ελληνικών πανεπιστημίων που είναι κατοχυρωμένο και από το άρθρο 16 του Συντάγματος;

Εν πάση περιπτώσει, εδώ πρέπει να γίνει και μία μεγάλη κουβέντα. Δεν μπορεί να έχουμε Εθνικό Σύστημα Υγείας και δίπλα ιδιωτικό σύστημα υγείας και να μη δέχεται το ελληνικό κράτος και ιδιωτική εκπαίδευση, να πορευτούν παράλληλα, να επιβιώσει ο καλύτερος. Ποιος νομίζετε ότι θα πάει στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Αυτός που πάει και σήμερα στην Αγγλία.

Τέλος -κλείνω, κύριε Πρόεδρε- θα ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος ως Έλληνας πολίτης πρώτα και μετά ως πολιτικός, όταν έβλεπα να γίνεται στα ελληνικά πανεπιστήμια αυτό που γίνεται στα αγγλικά και στα γαλλικά. Θα ήθελα να δω κάποτε και ένα Γάλλο και ένα Γερμανό να θέλει να σπουδάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Νομίζω πως θα ήταν η καλύτερη αξιολόγηση και η αναγνώριση της δουλειάς που γίνεται εδώ στην Ελλάδα.

Ευχαριστώ.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τρίτη, Αύγουστος 23rd, 2011 στις 22:59 στην κατηγορία ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.