Ο Πάνος Μπελγίτης αναφορικά με το θέμα των συνόρων και του φράχτη: Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι δεν είναι θέμα αρμοδιότητας του Υπουργείου Άμυνας.  Είναι ζήτημα αστυνομικής πολιτικής, αστυνομικών μέτρων, για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων όχι απλά της Ελλάδας, αλλά της Ε.Ε.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει συνεργασία και με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και με το Υπουργείο Εξωτερικών, για να δούμε τις επιμέρους πλευρές ενός θέματος που χρήζει συνεχούς συνεργασίας και ενημέρωσης και της Ε.Ε., αλλά και των όμορων γεωγραφικά χωρών, στη συγκεκριμένη περίπτωση της Τουρκίας.  Έχουμε γνώση και συνεργαζόμαστε πολύ στενά με τον κ. Παπουτσή.

• Αναφερόμαστε σε μια περιοχή περίπου 12 χλμ. μεταξύ Καστανιών και Νέας Βύσσας Ορεστιάδας, στον Έβρο.  Είναι χερσαίο το έδαφος. Ο Έβρος μπαίνει μέσα στο έδαφος της Τουρκίας, άρα υπάρχει μια απόσταση την οποία εκμεταλλεύονται. Δεν υπάρχει το φυσικό όριο του Έβρου.
• Τα ίδια τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι το 2010 είχαμε καταγεγραμμένες περίπου 55.000 εισόδους μη νόμιμων μεταναστών.  Εκ των οποίων οι περίπου 43.000 ήρθαν μέσω του χερσαίου εδάφους, των χερσαίων συνόρων με την Τουρκία στην περιοχή του Έβρου.  Είναι γεγονός ότι δεν είναι καταγεγραμμένος όλος ο αριθμός των μεταναστών.
• Δεν έχω ενημέρωση για αύξηση της μεταναστευτικής κίνησης.  Είναι όμως  γεγονός ότι θα πρέπει να ενισχύσουμε  αυτό το αναγκαίο μέτρο, με μια σειρά άλλων πολιτικών.  Με πολιτικές για τη διαμόρφωση των αναγκαίων υποδομών υποδοχής, με μια νέα πολιτική ασύλου στο πλαίσιο των αποφάσεων της Ε.Ε., αλλά κυρίως να αυξήσουμε την ενεργοποίηση μας στο χώρο τον νησιωτικό.
• Πιστεύω ότι η κατάσταση στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, γενικότερα σε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Αθήνας, λειτούργησε ως καμπανάκι για όλους. Αλλά ήταν γνωστή αυτή η ροή των μεταναστών στις περιοχές τόσο του Έβρου όσο και στα νησιά του Αιγαίου.  Τώρα γνωρίσαμε την κατάσταση στον Έβρο. Όλα τα τελευταία χρόνια είχαμε ένα σοβαρό πρόβλημα στα νησιά, Σάμος, Λέσβος, Χίος κ.λ.π.
• Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό. Ο αριθμός είναι πολύ μεγάλος. Και βεβαίως εδώ αναδεικνύονται και οι ευθύνες της Ε.Ε., γιατί είναι ένα πρόβλημα που αφορά ασφαλώς την Ελλάδα, αλλά είναι ένα πρόβλημα κατεξοχήν ευρωπαϊκό. Η χώρα έχει εκτεταμένα χερσαία και θαλάσσια σύνορα ως εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε., άρα οφείλει και η Ε.Ε. να διαμορφώσει πολιτικές – θεσμούς. Ήδη έχουμε τη FRONTEX στην περιοχή του Έβρου και γενικότερα προγράμματα κοινοτικής αλληλεγγύης στην Ελλάδα.   Όπως είναι και ευθύνη και υποχρέωση της Τουρκίας, να σεβαστεί επιτέλους και τη συμφωνία, το πρωτόκολλο επανεισδοχής που έχει υπογραφεί από τις αρχές του 2001-2002 με την Ελλάδα και βεβαίως να συμφωνήσει και να υπογράψει τη συμφωνία επανεισδοχής με την Ε.Ε.  Δεν φτάνει όμως αυτό. Πρέπει να γνωρίζουμε το βάθος και την έκταση του προβλήματος και να έχουμε συνείδηση και τώρα αλλά και για τα επόμενα χρόνια. Θέλει μια σειρά πολιτικών για να μπορέσουμε να είμαστε απόλυτα αποτελεσματικοί στο να δημιουργήσουμε τα αναγκαία αναχώματα απέναντι σ’ αυτές τις αυξημένες μεταναστευτικές ροές.
• Υπάρχουν τμήματα στην φυσική, στην ορατή προέκταση των φυσικών συνόρων του Έβρου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που διπλωματικά δεν έχουν οριοθετηθεί, δια μιας διεθνούς συμφωνίας με την Τουρκία. Αυτό είναι γνωστό. Αυτό δεν είναι πρόβλημα όμως μείζον.
• Ο φράχτης θέλει μεγάλη προσοχή.  Θα μπει επάνω στο φυσικό σύνορο.  Έχουμε το δικαίωμα εκ του διεθνούς δικαίου ως κυρίαρχη χώρα ως άσκηση εθνικής κυριαρχίας.

Αναφορικά με τα στρατόπεδα υποδοχής μεταναστών και την πολιτική ασύλου:

• Ήδη ένα στρατόπεδο της Πολεμικής Αεροπορίας στην περιοχή της Ριτσώνας, διατίθεται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να διαμορφωθούν οι αναγκαίες υποδομές υποδοχής μη νόμιμων μεταναστών.  Αυτό θα συνεχίσει να γίνεται με την παραχώρηση εκ μέρους του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στρατοπέδων στο συναρμόδιο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.  Έχουμε χαρτογραφήσει τις ανάγκες καθώς και τους χώρους για την παραχώρηση αυτών των στρατοπέδων.
• Δεν θέλουμε να δώσουμε γενικότερα διεθνώς την εικόνα ότι η Ελλάδα, πολύ περισσότερο η Ε.Ε., παύει να είναι ένας χώρος ασύλου. Το αντίθετο. Πρέπει να υπερασπιστούμε υποχρεώσεις μας απέναντι στους διεθνείς οργανισμούς για τις πολιτικές ασύλου.  Είναι μέρος του δημοκρατικού κεκτημένου, του δημοκρατικού ευρωπαϊκού και ελληνικού πολιτισμού να παραμείνουμε ως χώρα, ευρωπαϊκός χώρος ασύλου. Να προστατεύσουμε όλους εκείνους τους πολιτικούς μετανάστες οι οποίοι διώκονται στις χώρες τους για πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους.  Θα συνεχίσουμε μέσα από αλλαγές στην πολιτική ασύλου στο πλαίσιο πάντα των αποφάσεων της Ε.Ε. να είμαστε μια χώρα, όπως και είμαστε, φιλόξενη.

Αναφορικά με τους τρόπους επαναπατρισμού των μεταναστών:

• Ο ένας τρόπος είναι ο εθελοντικός επαναπατρισμός.  Εύκολο πολλές φορές να το λέμε, στην πράξη είναι πιο δύσκολος. Γιατί αυτό προϋποθέτει την απόλυτη και στενή συνεργασία με τη χώρα προέλευσης.  Σήμερα στην Αθήνα υπάρχουν πάνω από 50.000 Πακιστανοί.  Έχουν δηλώσει την πρόθεση τους να φύγουν εθελοντικά, παρόλα αυτά παρεμβάλλονται εμπόδια γραφειοκρατικά ή άλλα από την πλευρά του Πακιστάν και των Πακιστανικών Αρχών, της Πρεσβείας τους στην Αθήνα. Να ένα θέμα που θα πρέπει να το δούμε στο πλαίσιο των διπλωματικών μας σχέσεων με τις Πακιστανικές Αρχές και με την εδώ Πακιστανική Πρεσβεία.

Ο δεύτερος τρόπος, και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, πέρα από τον εθελοντικό επαναπατρισμό θα υπάρξει και αυτός είναι ο βίαιος επαναπατρισμός. Εκόντες άκοντες θα φύγουν. Κάπου όλοι φοβόμαστε, ή κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις, να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους.

• Εδώ θα κριθούμε, στην αποτελεσματικότητα.

Αναφορικά με την οδηγία του Πρωθυπουργό για παραπομπή πολιτικών στη δικαιοσύνη για οικονομικά σκάνδαλα:

• Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει την ανάγκη ευρύτερων εθνικών, πολιτικών συναινέσεων, γύρω από την αναστήλωση της πολιτικής αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου, της πολιτικής μας ζωής, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που νιώθουμε και βιώνουμε καθημερινά αυτή την απαξίωση.  Και ο κ. Κεφαλογιάννης κι εγώ είμαστε βουλευτές, τη νιώθουμε πραγματικά, καθημερινά στην επαφή μας με τους πολίτες.  Αλλά είναι ένα θέμα πραγματικά πολύχρονο που πολλές φορές το συζητάμε, όλοι ομνύουμε στη συναίνεση. Εδώ όμως το θέμα είναι η αποτελεσματικότητα.  Εγώ πιστεύω ότι ο Πρωθυπουργός έβαλε ένα κρίσιμο ζήτημα.  Πώς λειτουργεί η δικαιοσύνη στην Ελλάδα, στο πλαίσιο βεβαίως της συνταγματικά αναγνωρισμένης αυτονομίας της, στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος.

Ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών, το αντίστοιχο άρθρο στο σύνταγμά μας, όντως δημιουργούν προβλήματα και οδήγησαν σε παρεκτροπές ή στη μη αποκατάσταση του δικαίου. Και δικαιολογημένα οι πολίτες αναρωτιούνται πολλές φορές, τι γίνεται με το πολιτικό σύστημα και με τους πολιτικούς.

Θα έλεγα όμως από την άλλη πλευρά και πολλές φορές υποκριτικά γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο το πολιτικό σύστημα, η αδυναμία του, η αναποτελεσματικότητά του, η ανικανότητά του, οι ευθύνες του.  Το πρόβλημα είναι και της κοινωνίας.  Γιατί ο πλουτισμός δεν είναι οριακά ή μη οριακά σε κάποιους πολιτικούς. Μένει να αποδειχτεί ένα πρόβλημα πλουτισμού που υπάρχει στο κράτος, στους δημόσιους λειτουργούς, το οποίο βλέπουν καθημερινά οι πολίτες ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.    Άρα το ζήτημα, κατά την άποψή μου είναι το εξής και γύρω από αυτό πρέπει να συζητήσουμε. Το ζήτημα της λειτουργίας της δικαιοσύνης. Να αποτρέψουμε το επικίνδυνο ενδεχόμενο καθεστώτος ατιμωρησίας.

• Ό,τι στοιχεία μας ζητούνται για μια σειρά υποθέσεων, είτε από τις Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής, είτε από το ΣΔΟΕ, τα δίνουμε.
• Σε μια περίοδο που όλοι ζητάνε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ο πολιτικός κόσμος, τα πολιτικά κόμματα και οι άλλοι θεσμοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
• Σήμερα η δικαιοσύνη πραγματικά έχει αξιόλογους δικαστές.  Υπάρχουν όμως και προβλήματα στην άσκησή της. Από την άλλη πλευρά θέλω να πω ότι εγώ συμφωνώ απολύτως με αυτά που λέγονται.            Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι είμαστε ένα συντεταγμένο δημοκρατικό κράτος και στη βάση αυτών των συνταγματικών και δημοκρατικών διαδικασιών πρέπει να προχωρήσουμε.
• Ξέρετε όμως ποιο είναι το επικίνδυνο; Προκειμένου να εξισωθεί μια κατάσταση, να απαξιωθεί.  Δεν είμαστε σε καθεστώς λαϊκών δικαστηρίων. Πρέπει να σεβαστούμε τις διαδικασίες.  Για να δημευτούν περιουσίες πρέπει να τελεσιδικίσουν δικαστικές αποφάσεις.  Το ζήτημά μας είναι να επιταχύνουμε τις διαδικασίες απονομής της δικαιοσύνης, με αλλαγές.  Εκεί πρέπει να τοποθετηθούμε.

Για τις κινητοποιήσεις στα διόδια:

• Μιλήσατε για ένα δρόμο που σχεδόν καθημερινά τον χρησιμοποιώ λόγω Κορινθίας.  Εγώ πιστεύω και είναι μια προσωπική άποψη και την απευθύνω και στους συναδέλφους μου, ότι πρέπει να ξαναδούμε πλευρές της σύμβασης αυτής, η οποία υπογράφηκε για την κατασκευή της νέας Εθνικής Οδού, Αθήνας – Κορίνθου – Πατρών.  Δεν μπορεί ο κόσμος να χρησιμοποιεί καθημερινά αυτό το δρόμο με κίνδυνο της ζωής του και καθημερινά να πληρώνει παραπάνω διόδια. Πρέπει να ξαναδούμε αυτές τις πλευρές. Δεν μπορούμε να αντέξουμε, απέναντι στον κόσμο που δικαιολογημένα πολλές φορές δυσανασχετεί.
• Όχι, δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος από τον τρόπο που προχωρούν οι εργασίες της οδού. Έχουν καθυστερήσει πάρα πολύ και βεβαίως, ο λόγος είναι γιατί είμαστε σε μια οικονομική κρίση.   Οι εργολάβοι ζητούν τα χρήματά τους και οφείλουμε και στις κατασκευαστικές εταιρείες χρήματα. Το κράτος οφείλει στις κατασκευαστικές εταιρείες, για πολλά έργα υποδομής.

ΠΗΓΗ: Συνέντευξη ΑΝΥΕΘΑ κ. Π. Μπεγλίτη στη ΝΕΤ και στους Τ. Σπηλιόπουλο και Μ. Μιχελιδάκη
Κυριακή, 09 Ιαν 2011

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:

– Μ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Βουλευτής Ν.Δ

– Β. ΣΚΟΥΡΗΣ Δημοσιογράφος

– Σ. ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Δημοσιογράφος

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Δευτέρα, Ιανουάριος 10th, 2011 στις 20:39 στην κατηγορία ΒΙΑ & ΕΓΚΛΗΜΑ, ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.