Υπάρχει ένα μάθημα στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (και κατ’ επέκταση σε όλες τις Στρατιωτικές Σχολές) που δεν διδάσκεται εύκολα ούτε έχει καθηγητές αλλά επιβάλλεται από την ίδια την υπόσταση των Σχολών αυτών και αποτελεί το σημαντικότερο ίσως στοιχείο της προσωπικότητας του Σπουδαστή. Η πειθαρχία είναι ο απαράβατος νόμος που δεν επιτρέπει αυθαιρεσίες και νεωτερισμούς που θα καταλύσουν τη συνοχή του στρατεύματος. Η πειθαρχία θα επιβάλλει στο στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων, που όπως όλοι μας νιώθει ανθρώπινο φόβο την ώρα της μάχης, να σταθεί και να πολεμήσει μέχρι τέλους. Η πειθαρχία θα επιβάλλει το σεβασμό στους ανωτέρους και στους καθηγητές τους ακόμη και αν ορισμένους τους αντιπαθούν όπως συμβαίνει μερικές φορές στη ζωή όλων των ανθρώπων. Πολύ συχνά οι Ευέλπιδες παραπονούνται για την αυστηρότητα των ανωτέρων τους (αρχαιοτέρων σπουδαστών) και όμως η άποψη που συχνά εκφράζει ο Διευθυντής του ΕΚΕΟ στη ΣΣΕ είναι ότι ακόμη και αν ο αρχαιότερος σφάλει είναι προτιμότερο ο πρωτοετής να αποδεχθεί μια αυστηρή τιμωρία προσπαθώντας όμως να εξηγήσει στον ανώτερο του το σφάλμα του με τη δέουσα ευγένεια και σεβασμό παρά να αντιδράσει, να καταγγείλει και να συγκρουσθεί μαζί του προσφεύγοντας στους ανωτέρους, στους γονείς του και (πολύ χειρότερα) στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στους πρωτοετείς δίνεται συχνά το εξής παράδειγμα προκειμένου να καταλάβουν ότι στην άμεση απονομή πειθαρχικής ποινής στο Στρατό συχνά συμβαίνουν υπερβολές που όμως πρέπει να αντιμετωπίζονται με κατανόηση και διάλογο και όχι με βίαιο, επαναστατικό τρόπο που δεν αρμόζει σε αξιωματικό. Ας υποθέσουμε ότι ένας νέος αξιωματικός (η ένας υπαξιωματικός κλπ), άπειρος ακόμη από τη διοίκηση στη μονάδα, τιμωρεί ένα στρατιώτη για μια παράβαση με υπερβολικό τρόπο στερώντας του για παράδειγμα πολλές εξόδους κλπ. Στην περίπτωση που ο Διοικητής στην αναφορά «δώσει άκυρο» ενώπιον όλων προκύπτουν τα εξής προβλήματα:
Ο νεαρός αξιωματικός (η ο υπαξιωματικός που έδωσε την ποινή) εξευτελίζεται ενώπιον της μονάδας και την επόμενη φορά που θα υπάρξει πραγματική ανάγκη ίσως δεν θα σπεύσει να επιβάλει ποινή διότι δεν θέλει να ταπεινωθεί και πάλι.
Οι στρατιώτες και τα πάσης φύσεως στελέχη παίρνουν ίσως ένα λάθος μήνυμα ότι δηλαδή υπάρχει πάντα η πιθανότητα να ακυρώσουν την απόφαση και έτσι θα σπεύσουν να το κάνουν σε κάθε περίσταση απαξιώνοντας έτσι τους ανωτέρους τους.
Οι άλλοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί βλέποντας την ταπείνωση του στελέχους που επέβαλε την ποινή θα είναι πιο χαλαροί στις ποινές και την πειθαρχία φοβούμενοι στο μέλλον τη δική τους ταπείνωση στην αναφορά.
Ο Διοικητής πλέον δεν θα μπορεί να βασίζεται στα στελέχη του να εντοπίσουν και να τιμωρήσουν τους παραβάτες διότι αυτός θέλει να εμφανίζεται δημοκρατικός και φιλελεύθερος ταπεινώνοντας τους υφισταμένους του ενώπιον όλης της μονάδας.
Πλήθος άλλων παραγόντων ενεργοποιούνται όταν μια ποινή ακυρώνεται στην αναφορά που δεν μπορούν να αναλυθούν εδώ αλλά είναι γνωστοί στους έμπειρους αξιωματικούς και Διοικητές.
Ο Διευθυντής του EKEO Καθηγητής Θεόδωρος Λιόλιος τονίζει στους νέους Ευέλπιδες ότι για πάρα πολλά χρόνια βλέπει οι πρώην (παραπονούμενοι) πρωτοετείς να φέρονται ακριβώς με την ίδια αυστηρότητα όταν ενταχθούν στην άρχουσα τάξη ως τελειόφοιτοι (ίσως και νωρίτερα). Όμως έτσι πρέπει να γίνει για να σφυρηλατηθεί η ισχύς της αρχαιότητας στην ιεραρχία, χωρίς όμως οι αρχαιότεροι να γίνονται βάναυσοι και άδικοι στους νεώτερους αλλά να τους νουθετούν μέσω των ποινών που δεν πρέπει ποτέ να είναι εξαντλητικές (και σε καμία περίπτωση βίαιες και εξευτελιστικές).
Κατά συνέπεια όσοι πρωτοετείς στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων δυσανασχετούν για την αυστηρή πειθαρχία και τις τιμωρίες που τους επιβάλλουν οι αρχαιότεροι ας παραδεχθούν ότι και οι ίδιοι θα κάνουν τα ίδια καθώς και ότι αυτή είναι η ομορφιά και η δύναμη του νέου αξιωματικού: Δηλαδή να προσπαθεί να είναι τέλειος και όταν αποτυγχάνει να του το θυμίζουν οι αρχαιότεροι με μια ποινή που δεν πρέπει να ξεφεύγει βέβαια ποτέ από τα όρια του σεβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας – αλλιώς τότε πρέπει να επεμβαίνει ο Διοικητής για να επιβάλλει την νομιμότητα και την δικαιοσύνη σε όλους.
Άρα λοιπόν, Αγαπητοί Πρωτοετείς Ευέλπιδες, πριν παραπονεθείτε στους γονείς σας ότι σας φέρονται αυστηρά οι αρχαιότεροι στη ΣΣΕ παραδεχθείτε στον εαυτό σας ότι νιώθετε θαυμασμό για τις ειδικές δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων που υφίστανται τα πάνδεινα στην εκπαίδευση τους και ότι η αυστηρότατη πειθαρχία και οι ποινές στην Αρχαία Σπάρτη δημιούργησαν το στρατιωτικό μοντέλο που τόσο θαυμάζετε και το οποίο όλοι μυστικά ονειρεύεστε. Παραδεχθείτε ότι οι γονείς σας κρυφά καμαρώνουν όταν μαθαίνουν ότι αντέχετε την αυστηρή πειθαρχία και ότι δεν καταρρέετε κάθε φορά που κάποιος ανώτερος σας υπερβάλει λίγο στη ποινή που σας επιβάλλει. Παραδεχθείτε ότι αυτή είναι η δύναμη του Στρατού δηλαδή η Ενσυνείδητη Πειθαρχία και η υπακοή στους ανωτέρους διότι χωρίς αυτή η Στρατός δεν θα ήταν η συντεταγμένη εθνική δύναμη που είναι σήμερα αλλά ένα μπουλούκι ενόπλων ατάκτων που θα γίνει σκορποχώρι στην πρώτη επίθεση που θα δεχθεί από ένα πειθαρχημένο Στρατό. Φυσικά για όλους τους στρατιωτικούς υπάρχει πάντα το σχετικό στρατιωτικό εγχειρίδιο που προβλέπει τις διαδικασίες που αφορούν τις ποινές αλλά μερικές φορές μια προσέγγιση του θέματος από όλες τις πλευρές με καλή διάθεση και συναδελφικό πνεύμα λύνει πολλά προβλήματα.

Για τους παλαιότερους στρατιωτικούς, προκειμένου να ευθυμήσουν, αρκεί να θυμηθούν τον αφελή νεωτερισμό που προσπάθησε κάποτε να εισαγάγει Υπουργός Εθνικής Άμυνας δηλαδή του «Συνηγόρου του Στρατιώτη» που προέβλεπε την υποβολή γραπτής έφεσης ενώπιον του Διοικητή και την δημόσια υποστήριξη τιμωρημένου στρατιώτη στην πρωινή αναφορά από συνάδελφο του. Η πράξη αυτή ήταν τόσο αστεία όσο και η άλλη καινοτομία που προσπάθησε να εισαγάγει ο ίδιος Υπουργός δηλαδή αυτή της «Εφημερίδας της Μονάδας». Φυσικά και οι δύο καινοτομίες έμειναν στις Ένοπλες Δυνάμεις ως ανέκδοτο!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Κυριακή, Φεβρουάριος 19th, 2012 στις 18:16 στην κατηγορία ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Σχόλια και pings δεν επιτρέπονται.