Οι πρώτες πυρηνικές βόμβες χρησιμοποιούσαν Ουράνιο ως πυρηνικό εκρηκτικό. Η διαδικασία η οποία προκαλεί μία πυρηνική έκρηξη σε βόμβα Ουρανίου είναι σχετικά απλή: Δύο υποκρίσιμες μάζες Ουρανίου οπλικής βαθμίδας (WgU), που στο σύνολό τους όμως αποτελούν μια υπερκρίσιμη μάζα όταν ενωθούν, ωθούνται ταχύτατα από μία χημική έκρηξη και συγκρούονται μέσα σε ένα ισχυρό κύλινδρο, για παράδειγμα μία θαλάμη κανονιού. Στην κατάλληλη χρονική στιγμή, η υπερκρίσιμη μάζα Ουρανίου βομβαρδίζεται με νετρόνια από μια ηλεκτρονική πηγή (πχ Πολώνιο η Βηρύλλιο), τα οποία πυροδοτούν την αλυσιδωτή αντίδραση. Η μηχανική ισχύς του κυλίνδρου καθυστερεί τη διασπορά του πυρηνικού υλικού αυξάνοντας έτσι την απόδοση της συσκευής. Η βόμβα της Hiroshima κατασκευάστηκε με αυτό τον τρόπο και περιείχε 64,1 κιλά WgU με ένα μέσο εμπλουτισμό 80%. Η απόδοσή της ήταν ισοδύναμη με 15 κιλοτόνους ΤΝΤ. Τα πρώτα πυρηνικά όπλα είχαν εξαιρετικά μικρή απόδοση σύντομα όμως η τεχνολογία αναπτύχθηκε και σήμερα οι αποδόσεις είναι τόσο υψηλές ώστε μερικοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι αρκεί ένα μόνο κιλό Πλουτωνίου για να κατασκευαστεί ένα πυρηνικό όπλο αν και τα περισσότερα βιβλία αναφέρουν μια μέση ποσότητα 4-6 κιλά Πλουτωνίου. Η διάταξη θαλάμης είναι τόσο σίγουρο ότι θα προκαλέσει πυρηνική έκρηξη ώστε η ομάδα του Los Alamos που εργαζόταν στο σχέδιο Manhattan δεν τη δοκίμασε καν πριν τη χρησιμοποιήσει εναντίον της Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου του 1945. Περισσότερα στα βιβλία του Καθηγητή Δρ. Θεοδώρου Λιόλιου που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και μπορούν να δανειστούν οι ενδιαφερόμενοι (υπάρχουν αρκετά στη βιβλιοθήκη για τους Ευέλπιδες – η παρούσα δεν αποτελεί διαφήμιση).

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Σάββατο, Ιανουάριος 12th, 2013 στις 20:21 στην κατηγορία ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Τα σχόλια είναι κλειστά, αλλά μπορείς να αφήσεις ένα trackback από το site σου.