Ο ισραηλινός στρατός ακύρωσε μια αντι-τρομοκρατική επιδρομή στο παλαιστινιακό χωριό Qatana στη Δ. Όχθη μετά την αποκάλυψη των μυστικών σχεδιασμών από ένα στρατιώτη στο Facebook, ανακοίνωσε χθες το Γραφείο Τύπου του Ισραηλινού Στρατού.

  Κάποιοι άλλοι στρατιώτες εντόπισαν τη «διαρροή» στο Διαδίκτυο και ενημέρωσαν τους αξιωματικούς τους που ακύρωσαν τη στρατιωτική επιχείρηση.

«Ο διοικητής της μονάδας αποφάσισε να μη πραγματοποιήσει την επιχείρηση φοβούμενος ότι η πληροφορία θα έφτανε στα χέρια του εχθρού και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε βάρος του Ισραηλινού Στρατού» δήλωσε εκτενέστερα η Υπηρεσία Τύπου.

Ο στρατιώτης απαλλάχθηκε των στρατιωτικών του καθηκόντων και καταδικάστηκε σε δεκαήμερη τιμωρία.

Εξαιτίας διαρροών πληροφοριών στο Διαδίκτυο και ειδικά στο Facebook, ο ισραηλινός στρατός έχει σαφείς και λεπτομερείς οδηγίες για το προσωπικό του και έχει αποφασίσει να προβεί στη δημιουργία ενός τμήματος για την αντιμετώπιση περαιτέρω διαρροών στο μέλλον.

Οι ΗΠΑ έχουν κινητοποιήσει την ογκώδη εξωτερική επιρροή τους προκειμένου να επιβάλλουν νέες κυρώσεις στο Ιράν. Πριν καταθέσουν το νέο κατάλογο κυρώσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για ψήφιση, προσπαθούν να πείσουν τη διεθνή κοινότητα ότι οι κυρώσεις είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να κάνει τη Τεχεράνη να αλλάξει ή σταματήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα.

Αλλά μπορούν στ΄ αλήθεια οι κυρώσεις να αλλάξουν το θέμα των πυρηνικών του Ιράν;

Δεδομένης της μη διαφανούς φύσης του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος είναι κατανοητό ότι η διεθνής κοινότητα είναι καχύποπτη ως προς τις προθέσεις της Τεχεράνης. Το 2003 η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας πέρασε μια πρόταση με την οποία ζητούσε  από τη Τεχεράνη να καταστήσει διαφανείς τις διαδικασίες του πυρηνικού της προγράμματος και να επιτρέψει την επιθεώρηση των εγκαταστάσεών της.

Χάρη στη μεσολάβηση της ευρωπαϊκής τρόϊκας (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία) το Ιράν υπέγραψε το Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο της Συνθήκης για μη Διασπορά των Πυρηνικών (NPT) και επέτρεψε τις επιθεωρήσεις.  Μετά το Ιράν υπέγραψε με τις τρεις αυτές χώρες το Σύμφωνο του Παρισιού με το οποίο δεχόταν τη διακοπή εμπλουτισμού ουρανίου. Το Μάρτιο του 2004 το Ιράν υπέβαλε το πρόγραμμα περιορισμού δραστηριότητας εμπλουτισμού ουρανίου όμως η κυβέρνηση Μπους το απέρριψε αμέσως εξωθώντας σε μια χειρότερη εξέλιξη το θέμα των πυρηνικών του Ιράν. Το Ιράν ξανάρχισε το 2005 τη λειτουργία των εγκαταστάσεων μετατροπής ουρανίου στο Ισπαχάν και 6 μήνες αργότερα ξεκίνησε πάλι τη διαδικασία εμπλουτισμού ουρανίου.

Το αποτέλεσμα; Η διεθνής κοινότητα έχασε μια ευκαιρία να διευθετήσει το θέμα των πυρηνικών του Ιράν ειρηνικά. Οι πολιτικές εξελίξεις στο Ιράν το 2005 συνέβαλαν στην αλλαγή της στάσης του από συμβιβαστική σε σκληροπυρηνική καθώς η αυξανόμενη πίεση από πλευράς Ουάσιγκτον έπαιζε καταλυτικό ρόλο.

Αρχικά οι ΗΠΑ  φέρθηκαν με ταπεινωτική αγένεια στους Ιρανούς μετριοπαθείς που εκπροσωπούσε ο Χαταμί  αναγκάζοντάς τους να αποσυρθούν από την πολιτική σκηνή της χώρας. Αυτό οδήγησε στην εκλογή του Αχμαντινετζάντ, ενός σκληροπυρηνικού με έντονα αντιαμερικανική στάση  που αμέσως ξεκίνησε τον εμπλουτισμό ουρανίου στη χώρα του. Δεύτερο, η αμερικανική αδιάλλακτη στάση συντέλεσε στην ανάπτυξη εθνικιστικού φρονήματος και αισθήματος στο Ιράν και μετέστρεψε το πυρηνικό πρόγραμμα σε ένα θέμα εθνικής υπερηφάνειας για τους Ιρανούς. Σαν αποτέλεσμα, το Ιράν δεν διαθέτει αρκετό χώρο για κάποια συμβιβαστική κίνηση σήμερα, εάν και εφόσον το επιθυμούσε.

Από το Δεκέμβριο του 2006 μέχρι το Μάρτιο του 2008 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πέρασε τα Ψηφίσματα 1737, 1747 και 1803 με τα οποία επιβάλλει διάφορες μορφές κυρώσεων στο Ιράν. Μέσα σ΄ αυτή την περίοδο η πυρηνική τεχνολογία του Ιράν και η ικανότητά της να εμπλουτίσει ουράνιο βελτιώθηκαν σημαντικά. Έτσι οι ΗΠΑ και άλλες χώρες της Δύσης ασκούν κριτική στη σκληροπυρηνική στάση της Τεχεράνης ξεχνώντας να ζητήσουν το μερίδιο ευθύνης από τις κυβερνήσεις τους για τη παρούσα κατάσταση.

Προκειμένου να  «γονατίσει» το Ιράν ο Μπους κατηγόρησε ότι ανήκε στον «άξονα του κακού» και επέβαλε κυρώσεις. Ο σημερινός Πρόεδρος των ΗΠΑ επίσης απειλεί με νέες κυρώσεις κατά του Ιράν έχοντας «αναγνωρίσει» το δικαίωμα του Ιράν να κάνει χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς κατά τις πρώτες μέρες της θητείας του.    

Ακόμα και ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, ο Zbigniew Brzezinski έχει δηλώσει: «Οι ΗΠΑ πρέπει να είναι ρεαλιστικές εφόσον ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Οι Ιρανοί έχουν την ικανότητα να εμπλουτίζουν ουράνιο – και δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν. Δεν θα οδηγήσει σε καμιά συνεννόηση εάν οι ΗΠΑ επιμείνουν να αποκαλούν δημόσια το Ιράν ως κράτος-τρομοκράτη- ως ένα κράτος που  δεν είναι άξιο εμπιστοσύνης-ως ένα κράτος για το  θα πρέπει να ετοιμάζεται είτε κυρώσεις είτε στρατιωτική δράση».

Πρόσφατα ένας που χαρακτήρισε το Ιράν ως κράτος-τρομοκράτη ήταν ο Richard Haass, πρόεδρος του Council on Foreign Relations σε ένα άρθρο λέγοντας ότι οι κυρώσεις όποιας μορφής έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές ή αμφίβολης αποτελεσματικότητας σε χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις κρίνουν ότι πρέπει να ρισκάρουν το ζωτικό εθνικό συμφέρον.

Τώρα όμως οι υποκινούμενες από τις  ΗΠΑ κυρώσεις είναι εμφανείς. Το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον γνωρίζει πολύ καλά την αναποτελεσματικότητα των κυρώσεων που ακόμα επιδιώκει να επιβάλει στο Ιράν δείχνει την ανικανότητα της κυβέρνησης Ομπάμα. Αυτή η ανικανότητα τελικά μπορεί να οδηγήσει τους Αμερικανούς είτε στη χρήση βίας είτε στο να δώσουν το «πράσινο φως» στο Ισραήλ να εξαπολύσει στρατιωτική επίθεση εναντίον του Ιράν.   

Κάτι τέτοιο δεν θέλει φυσικά να δει η Κίνα να γίνεται. Γιαυτό υποστηρίζει ότι εφόσον το Ιράν κρατά ανοιχτές πόρτες στη διαπραγμάτευση, η διεθνής κοινότητα δεν θα πρέπει να καταφύγει στην επιβολή κυρώσεων. Η Κίνα βεβαίως διαθέτει τεράστια οικονομικά συμφέροντα στο Ιράν. Αλλά δεν είναι οι μόνοι λόγοι που το Πεκίνο επιθυμεί μια ειρηνική διευθέτηση του θέματος των πυρηνικών του Ιράν. Επίσης η Κίνα γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνουν κυρώσεις. Ακόμα αντιμετωπίζει το οπλικό εμπάργκο της Δύσης. Οι ΗΠΑ και οι χώρες της Δύσης έχουν επιβάλει κυρώσεις σε χώρες που χαρακτηρίζουν «εχθρικές». Τις έχουν χρησιμοποιήσει και σε αναπτυσσόμενες χώρες ακόμα και μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όμως η διεθνής κοινότητα, ειδικά οι αναπτυσσόμενες χώρες, διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις και αμφιβολίες ως προς την αναγκαιότητα της χρήσης και την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων.  Κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι η Κίνα είναι «απομονωμένη» στη θέση της κατά των κυρώσεων εις βάρος του Ιράν μέσα στα στενά πλαίσια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. . Όμως καθώς οι προσπάθειες της Κίνας δείχνουν ότι αποσκοπούν στην εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης, δεν μπορεί να απομονωθεί από τη παγκόσμια κοινότητα.

 Η εταιρία Lockheed Martin Corp, υπ΄αριθμόν 1 πάροχος κατασκοπευτικής τεχνολογίας στη κυβέρνηση των ΗΠΑ εργάζεται σκληρά για τη βελτίωση των προβλέψεων και της προστασίας από αυξανόμενες περίπλοκες και ύπουλες κυβερνοεπιθέσεις.

Η Lockheed ο μεγαλύτερος εργολάβος του Πενταγώνου ανοίγει ένα δεύτερο κέντρο κατασκοπείας εσωτερικής ασφάλειας στο Denver αυτή την εβδομάδα με σκοπό να συμπληρώσει αυτό που εγκαινιάστηκε το Μάϊο του 2008 στο Gaithersburg του Μαίρυλαντ.

Σε ένα βίντεο του Υou Tube σχετικά με το νέο κέντρο της εταιρίας κάποιοι αναλυτές και προγραμματιστές λογισμικού  περιγράφουν το πρόβλημα της κυβερνο-ασφάλειας ως ένα πολύ σύνθετο αγώνα σκάκι μεταξύ της αμερικανικής κυβέρνησης και βιομηχανίας από τη μια και κάποιων μελών εγκληματικών ομάδων από την άλλη.

Οι κυβερνο-επιθέσεις γίνονται ολοένα και πιο σύνθετες, επίμονες, ύπουλες και εστιασμένες ομολογούν οι αξιωματούχοι της εταιρίας, γεγονός που υποδεικνύει μεγαλύτερη δραστηριότητα από πλευράς κρατών και μελών του οργανωμένου εγκλήματος παρά τυχαίες, μεμονωμένες ενέργειες στο παρελθόν.

Ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος της εταιρίας, ο Eric Hutchins, αναλυτής κυβερνο-κατασκοπίας συμπλήρωσε ότι οι αναλυτές της εταιρίας επεξεργάζονται 1 εκατ. «περιστατικά» ημερησίως προσπαθώντας να αναγνωρίσουν τη μεγαλύτερη επικίνδυνη δραστηριότητα καθώς και πιθανά μοντέλα και πιθανούς στόχους. Εντόπισε ότι η απειλή αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς και οι συνέπειες είναι τόσο έντονες που οφείλουν στην Lockheed να είναι πολύ δημιουργικοί και πρωτοπόροι.

Το 25.000 τετρ. ποδών  κέντρο που κατασκεύασε η εταιρία μαζί με ένα μακρύ κατάλογο συνεταίρων για περίπου $17 εκατ., διαθέτει ευρύχωρους ανοιχτούς χώρους για συνεργασία της εταιρίας με τους συνεταίρους και τους πελάτες της όπως η ΝΑSA και άλλες ομοσπονδιακές υπηρεσίες.

Δίνει τη δυνατότητα για πραγματοποίηση ζωντανών τεχνολογικών ασκήσεων όπου θα επιχειρούνται, από το τέλος του έτους, δοκιμές της ανθεκτικότητας λογισμικού σε πραγματικό και εικονικό περιβάλλον.  

Η αυξανόμενη ειλικρίνεια για τις δραστηριότητες σχετικά με την κυβερνο-ασφάλεια έρχεται σε αντίθεση με το υπόβαθρο των έντονων ανταγωνισμών με άλλες εταιρίες όπως οι Northrop Grumman Corp, General Dynamics Corp, Raytheon Co, και Science Applications International Corp για το μερίδιο της αυξανόμενης αλλά διασπασμένης αγοράς για κυβερνο-ασφάλεια και άμυνα.

Η προσέγγιση της Lockheed είναι να προσπαθεί να βρίσκεται μπροστά από τις απειλές χρησιμοποιώντας ένα θετικό τρόπο που εξετάζει τα μοντέλα συμπεριφοράς και τα λεπτομερή μοντέλα ανάλυσης προκειμένου να αναγνωρίσει πιθανές κυβερνο-«εκστρατείες» είπε ο Rick Johnson υψηλόβαθμος τεχνολογικός αξιωματούχος στο τομέα Συστημάτων Πληροφορικής και της εταιρίας.

Η  Lockheed αντί να εστιάζει σε μια συγκεκριμένη επίθεση χρησιμοποιεί μια μακροοπτική που μπορεί να βοηθά τους αναλυτές της να προβλέπουν τους στόχους πριν πληγούν ενώ την ίδια στιγμή η εταιρία αναγνώρισε ότι δεν είναι σε θέση να πετύχει 100% πρόληψη και ότι εργάζεται προκειμένου να αυξήσει την ανθεκτικότητα των συστημάτων έτσι ώστε οι εταιρίες και οι κυβερνητικές υπηρεσίες να μπορούν να λειτουργούν ακόμα και δεχθούν επίθεση.

ΠΗΓΗ: REUTERS

 Στην πορεία προς μια  πιθανή “αργεντινοποίηση” της Ελλάδας, η η εξεύρεση φυσικών πόρων θα έπρεπε να αποτελεί επιτακτική εθνική πολιτική σωτηρίας για τη βιωσιμότητα του ελληνικού κράτους.  Όμως υπό το πρόσχημα της διατήρησης μιας μονομερούς φιλικής σχέσης  με τη γείτονα Τουρκία και υπό την απειλή ενός μόνιμου casus belli, η Αθήνα δείχνει μια πρωτοφανή ολιγωρία έως ατολμία στην εκμετάλλευση υπαρκτών κοιτασμάτων φυσικών πόρων στη Β. Ελλάδα και κυρίως στο Αιγαίο.   Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αλλά και ακριβώς στο άλλο ημισφαίριο του πλανήτη οι  κανόνες του διεθνούς δικαίου σχετικά με  την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου καταστρατηγούνται σε μια παρόμοια διαμάχη.  

  Οι αναλογίες σαφείς και οι συσχετισμοί ευανάγνωστοι και ευνόητοι.                                                    

H Βρετανία ανακοίνωσε χθές ότι το πλοίο «York» του Βασιλικού Ναυτικού ήρθε σε επαφή με ένα σκάφος της Αργεντινής στις 28 Ιανουαρίου, 50 μίλια από τα παράλια των αμφισβητούμενων νησιών Μαλβίνας/Φώκλαντς.  

 Ωστόσο αξιωματούχοι του Υπ. Άμυνας επέμειναν ότι «υπήρξε φιλικός διάλογος μέσω ασυρμάτου» μεταξύ των πλοίων εν μέσω μιας αυξανόμενης κρίσης για την κυριαρχία επί των νησιών που τελούν υπό de facto βρετανική διοίκηση αλλά διεκδικούνται από την Αργεντινή.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ το «York» παρακολουθούσε το πολεμικό σκάφος της Αργεντινής «ARA Drummond» να εισέρχεται στην ΑΟΖ των νησιών πριν του ζητήσει να αλλάξει πορεία. 

Βρετανική διοίκηση στα Φώκλαντς

Το βρετανικό Υπ. Άμυνας αρνήθηκε να σχολιάσει το ρεπορτάζ ότι έχει σταλεί ένα υποβρύχιο στα νησιά αλλά πρόσθεσε ότι δεν αύξησε τις στρατιωτικές δυνάμεις της Βρετανίας στη περιοχή.

Στις 22 Φεβρουαρίου η βρετανική εταιρία Desire Petroleum plc εξέδωσε μια ανακοίνωσε ότι άρχισε εξορύξεις έξω από τα αμφισβητούμενα νησιά που βρίσκονται 450 χλμ (280 μίλια) από τις ακτές της Αργεντινής.

Σκοπός της εξόρυξης στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των νησιών είναι η εξακρίβωση των πετρελαϊκών αποθεμάτων στα βρετανικά ύδατα καθώς εκτιμάται ότι υπάρχουν αποθέματα περίπου 13-60 δις βαρέλια πετρελαίου. 

Η Diamond Offshore Drilling  διοχέτευσε μια φωτογραφία του εξοπλισμού εξόρυξης που χρησιμοποιείται στο τρέχον πρόγραμμα.

Αυτή η κίνηση εξόργισε την Αργεντινή που διεκδικεί το αρχιπέλαγος του Ν. Ατλαντικού ως μέρος της επικρατείας της και τη Δευτέρα 21/02 έκανε έκκληση στο Γ.Γ. των Ην. Εθνών να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες και να ζητήσει από τη Βρετανία να σταματήσει περαιτέρω μονομερείς ενέργειες.  

Τη Δευτέρα στο Μπουένος Άϊρες, οι τίτλοι των  εφημερίδων ισχυρίζονταν ότι υπάρχει κάποια στήριξη στη περιοχή ως προς τις αξιώσεις της Αργεντινής καθώς οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να επικυρώσουν τις βρετανικές διεκδικήσεις επί των νησιών. Επιπλέον  η κυβέρνηση Ομπάμα αρνήθηκε να στηρίξει το βρετανικό ισχυρισμό ότι το διεθνές δίκαιο επικυρώνει την εξόρυξη πετρελαίου κοντά στα νησιά λέγοντας ότι η διαφορά αποτελεί διμερές θέμα.    

Και οι δύο χώρες μετά τη πολεμική σύρραξη του 1982 αποφάσισαν να λύσουν ειρηνικά τις διαφορές τους. Ωστόσο οι σχέσεις εντάθηκαν εκ νέου καθώς βρετανικές εταιρείες άρχισαν την αναζήτηση ενεργειακών πόρων  κάτω από το βυθό των αμφισβητούμενων νησιών.

Είναι σαφές ότι η διαμάχη επί της κυριαρχίας των νησιών στο ν. Ατλαντικό διαθέτει οικονομικό υπόβαθρο, επιπλέον ο χαρακτηρισμός της Ουάσιγκτον ως “διμερές θέμα” έμμεσα παραπέμπει σε κατάλυση βασικών κανόνων του διεθνούς δικαίου της Θάλασσας.

Σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι επί θεμάτων εδαφικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, οι κυβερνήτες δεν διστάζουν να καταφύγουν ακόμα και σε ένοπλες συγκρούσεις. Το σίγουρο είναι στα νησιά,  η σημαία που κυματίζει δεν υπεστάλη ούτε…….. αφέθηκε να παρασυρθεί από τον άνεμο.

Αλήθεια, αν συγκρίνουμε τις δυο περιπτώσεις σε ποιούς χειρισμούς θα κατεύφευγε το ελληνικό ΥΠΕΞ αν υπολογίσουμε ότι -για αδιευκρίνιστους ακόμα λόγους- η Ελλάδα δεν έχει ορίσει τα όρια της δικής της ΑΟΖ;

Από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου  έχει περάσει μισός αιώνας. Σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία, μέλος πλέον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών Οργανισμών αντιμετωπίζει πρόβλημα ύπαρξης καθώς η τουρκική εισβολή και κατοχή του 1974 δημιούργησε τις συνθήκες ώστε η τ/κ κοινότητα να καταστεί σήμερα ισότιμος συνομιλητής υπό τη πολιτειακή μορφή ενός ψευδοκράτους.  Σύμφωνα με  τα κατά καιρούς σχέδια για διζωνική και δικοινοτική συνομοσπονδία που απεργάζεται ο αγγλο-αμερικανικός παράγοντας σε συνεργασία με την κυβερνητική ηγεσία της Λευκωσίας, η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να ξεκινήσει σαν συνιστών κράτος από μηδενική βάση.

Την ίδια στιγμή οι φωνές εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού των μουσουλμάνων της Δ. Θράκης προλειαίνουν το έδαφος για τη κοσοβοποίσή  της καταστρατηγώντας διεθνείς συνθήκες που αναφέρονται σε θρησκευτική μειονότητα και μόνο. Παράλληλα γύρω από τη Μακεδονία αναβιώνει ο αλυτρωτισμός  γειτονικών χωρών που οδηγούν σε αδιέξοδο τις σχέσεις τους με την Ελλάδα .

Στους επιβουλείς της ελληνικής κυριαρχίας αμέριστη συμπαράσταση, γενναιόδωρη συνδρομή αλλά και ενεργή συμβολή δείχνουν η Ουάσιγκτον αλλά και η Ε.Ε.

Την ίδια στιγμή που η Ευρώπη βρίσκεται καθ’ οδόν προς την ολοκλήρωση ακολουθείται και η διαδικασία αυτονόμησης περιοχών σε μια πλειάδα κυρίαρχων κρατών-μελών της. Είναι μάλλον απίθανο οι νεοσύστατοι πολιτειακοί θεσμοί της Ε.Ε. να ανακόψουν το έντονο αποσχιστικό ρεύμα.

Σημαντικό είναι να ανακεφαλαιώσουμε  τα πιο καυτά σημεία αυτονόμησης στη Γηραιά Ήπειρο.

• Η Χώρα των Βάσκων είναι το πλέον παραδοσιακό παράδειγμα στην ευρωπαϊκή αυτονόμηση. Στην Ισπανία, περίπου 2 εκατ. Βάσκοι ζουν σε τρεις επαρχίες της Χώρας των Βάσκων. Είναι πιο εύρωστη από άλλες επαρχίες της Ισπανίας, το βιοτικό επίπεδο είναι άνω του μετρίου και η βασκική αναγνωρίζεται σαν επίσημη γλώσσα.

Ο Φράνκο υπήρξε υπεύθυνος για την ανάπτυξη του αυτονομιστικού κινήματος καθώς απαγόρευσε την έκδοση βιβλίων και εφημερίδων, τη διδασκαλία στα βασκικά (euskara) και την ανάρτηση της εθνικής σημαίας. Το ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna) δημιουργήθηκε το 1959 σαν αντίδραση στον Ισπανό δικτάτορα αλλά παρόλο που οι Βάσκοι έχουν αποκτήσει αυτονομία συνεχίζουν τον αγώνα για πλήρη ανεξαρτησία.

Η Καταλονία, μια αυτόνομη επαρχία της Ισπανίας αποτελεί ακόμα ένα πονοκέφαλο για τη Μαδρίτη.  Με τη δική τους γλώσσα και κουλτούρα οι Καταλανοί επέμεναν πάντα για  ιδιαίτερη ταυτότητα στην Ισπανία. Οι σχέσεις με τη κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης ρυθμίζονται από ξεχωριστό κανονισμό. Το 2005 αναγνωρίστηκαν ως ξεχωριστό έθνος. Ο στόχος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα είναι να διεξαχθεί ένα δημοψήφισμα για την πλήρη ανεξαρτησία μέσα στο 2014.

Μια άλλη ισπανική επαρχία, η Βαλένθια αυτονομήθηκε τον Ιούλιο του 2007.

• Στη Γαλλία, οι εθνικές ομάδες της Κορσικής συγκρούστηκαν για πρώτη φορά με τις γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Τα τελευταία 25 χρόνια το καθεστώς του νησιού αναβαθμίστηκε δύο φορές, το 1982 και το 1990 δόθηκε στη τοπική κυβέρνηση μεγαλύτερη εξουσία στην οικονομία, γεωργία, ενεργειακή βιομηχανία, μεταφορές και εκπαίδευση.

Σύνθημα για Ελεύθερη Βρετάνη

Ο Βρετονικός Επαναστατικός Στρατός (BRA) δρα στη Βρετάνη, μια γαλλική επαρχία, από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Οι απόγονοι των Κελτών από τις Βρετανικές Νήσους δεν ταυτίζουν τους εαυτούς τους με τους Γάλλους. Ο BRA ανήκει στην ακραία πτέρυγα του εθνικιστικού κινήματος Emgann που αγωνίζεται κατά των «Γάλλων καταπιεστών».

• Στην Ιταλία, οι αυτονομιστικές τάσεις είναι πανίσχυρες στις βιομηχανικά προηγμένες βόρειες επαρχίες. Η ισχυρή Λέγκα του Βορρά έχει  πλέον τώρα σταματήσει τις διεκδικήσεις της για απόσχιση και επιμένει να γίνει η Ιταλία μια ομοσπονδία κρατών.  Επίσης υπάρχουν πολλοί που επιθυμούν την επανένωση του ιταλικού Ν. Τυρόλου με την Αυστρία.
• Το Βέλγιο μπορεί να χωριστεί σε Β. Φλάνδρα και σε νότια γαλλόφωνη Βαλλονία. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ των δύο  εθνοτικών κοινοτήτων έχει ρίζες στην αρχή της ανεξαρτησίας του Βελγίου. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πλέον ότι  περισσότεροι από το 60% των Φλαμανδών και πάνω από το 40% των Βαλλόνων  πιστεύουν ότι το Βέλγιο πρέπει να διαλυθεί.
• Στη Βρετανία, τα αποσχιστικά κινήματα μεταφέρθηκαν από το Ulster στη Σκωτία. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές κερδήθηκαν από τους υποστηρικτές του σχηματισμού ενός ανεξάρτητου κράτους υπό το Scottish National Party (SNP). Μέχρι τώρα, μόνο το  23% των Σκωτσέζων υποστηρίζουν την ιδέα της ανεξαρτητοποίησής τους. Ωστόσο ο τότε υπουργός Οικονομικών (σημερινός Πρωθυπουργός Γκ. Μπράουν) προειδοποιούσε ότι η Βρετανία θα απειληθεί με «βαλκανοποίηση» εάν οι 300ετής ένωση μεταξύ Αγγλίας και Σκωτίας συνεχίσει να χαλαρώνει.

• Οι  Φαρόες νήσοι στη Δανία αποτελούν ένα ημι-αυτόνομο έδαφος που ζει από τις κυβερνητικές επιχορηγήσεις των περίπου $170 εκατ. ετησίως. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιο των αυτονομιστών αν και πριν 8 χρόνια  προσπάθησαν να προκηρύξουν δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία τους.
• Η ήσυχη Ελβετία έχει επίσης τους δικούς της αυτονομιστές. Το Μέτωπο για την Απελευθέρωση του Yura απαιτεί την ανεξαρτητοποίηση του καντονίου από τη συνομοσπονδία. Κάποτε το γαλλόφωνο Καθολικό Yura μεταφέρθηκε στο καντόνι της Βέρνης με κυρίως γερμανόφωνο Προτεσταντικό πληθυσμό. Οι ηγέτες του Μετώπου παραδέχονται ότι οι  πιθανότητες επιτυχίας είναι ελάχιστες.
• Η Βοϊβοδίνα είναι μια αυτόνομη περιοχή της Σερβίας περίπου 35 χλμ από το Βελιγράδι. Η Συμμαχία των Μαγυάρων Βοϊβοδίνας των οποίων οι αντιπρόσωποι ελέγχουν το 70% του εδάφους της περιοχής, απαιτούν ένα δημοκρατικό καθεστώς, ένα δημοψήφισμα για την απόσχιση από τη Σερβία και συνομοσπονδία με την Ουγγαρία. Δύο χρόνια πριν, η Ένωση ζήτησε από την Ε.Ε. να στείλει αποστολή για να μελετήσει τη κατάσταση. Οι Ούγγροι τώρα φτάνουν πάνω από το 40% του πληθυσμού στη περιοχή.
• Ένα παρόμοιο σενάριο εκτυλίσσεται στη ρουμανική Τρανσυλβανία (μεταξύ 1940-1945 ανήκε στην Ουγγαρία, μεταξύ 1919-1939 στη Ρουμανία και πιο πριν στην Αυστρο-Ουγγαρία). Το ποσοστό των Ούγγρων εκεί  ξεπερνά το 45%. Η Ένωση για την Αναβίωση της Ουγγρικής Τρανσυλβανίας έχει ήδη κάνει δημοψήφισμα για την εδαφική αυτονομία τριών περιοχών της Τρανσυλβανίας πριν 2 χρόνια. Οι ντόπιοι Μαγυάροι ζήτησαν τη μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία από το Βουκουρέστι και ανεξάρτητες σχέσεις από τη Ρουμανία.
• Οι «αντι-αποικιοκρατικές» επιδρομές έχουν γίνει πιο συχνές στην ιταλική Σαρδηνία και στις αυστριακές επαρχίες της Stiria και ιδιαίτερα της Carinthia, που κατοικείται κυρίως από Κροάτες και Σλοβένους. Οι Βορειοηπειρώτες στην Αλβανία και οι κάτοικοι των πορτογαλικών Αζορών ζητούν ολοένα και πιο δραστήρια την αυτονομία τους.
• Το Κόσοβο, με μεγάλη Αλβανική πλειοψηφία, έχει μονομερώς ανακηρύξει την ανεξαρτησία  του από τη Σερβία στις 17 Φεβρουαρίου 2008 και αναγνωρίστηκε ως κυρίαρχο κράτος από περισσότερες από 55 χώρες μεταξύ των οποίων από την πλειοψηφία της Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κληθεί πολύ σύντομα να πάρει θέση για τo δικαίωμα του εθνοτικού αυτοποροσδιορισμού των Βρετόνων ή των Σκωτσέζων…….

Ο ρωσικός στόλος στη Μ. Θάλασσα θα καταστεί λιγότερο ευάλωτος όταν θα εγκατασταθεί στην Αμπχαζία, σύμφωνα με τον πρώην διοικητή του συγκεκριμένου Στόλου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Ναύαρχο Vladimir Komoyedov.

«Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο στόλος προς το παρόν είναι εγκατεστημένος στη Σεβαστούπολη της Ουκρανίας , το άνοιγμα μιας νέας βάσης στην Αμπχαζία σημαίνει μια γεωπολιτική νίκη για τη Ρωσία. Ο στόλος θα είναι πιο διασκορπισμένος και λιγότερο ευάλωτος. Εδώ επίσης υπερασπιζόμαστε τη κυριαρχία της Αμπχαζίας» συνέχισε ο Ρώσος αξιωματούχος.

Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επανέλαβε σε διάφορες δηλώσεις ότι ο στόλος της Μ. Θάλασσας θα ελέγχει τα δρομολόγια των πλοίων σε ουδέτερα ύδατα της Μ. Θάλασσας. Ο έλεγχος θα διεξάγεται με σκοπό να προστατεύεται η Αμπχαζία από την επιθετικότητα της Γεωργίας. Ρωσικά σκάφη έχουν ήδη προετοιμαστεί ώστε να συνοδεύουν τα φορτία της Αμπχαζίας σε ουδέτερα ύδατα.

Η Γεωργία εξέφρασε τις ανησυχίες της σχετικά με την επέκταση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Μ. Θάλασσα. Σύμφωνα με δηλώσεις της γεωργιανής Βουλής η Ρωσία διεξήγε παράνομες δραστηριότητες κοντά στα παράλια της Αμπχαζίας ενώ ταυτόχρονα ισχυρίστηκε  συγκεκριμένα ότι οι Ρώσοι κατασκευάζουν βάση υποβρυχίων εκεί.

Η Ρωσική Ομοσπονδία απάντησε ότι διέθετε μόνο ένα υποβρύχιο ντίζελ στη Μ. Θάλασσα. Νέα υποβρύχια αναμένονται να φτάσουν σε 5-6 χρόνια.

Σύμφωνα με το πρόεδρο της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Σπουδών, η Ρωσία θα χρησιμοποιεί στρατιωτικό υλικό από κοινού με τις ένοπλες δυνάμεις της Αμπχαζίας. Μια τέτοια σχέση θα είναι καλή για τη Ρωσία δεδομένου ότι μια κοινή ναυτική βάση είναι πιο λειτουργική που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για 49 χρόνια και μετά να παρατείνεται για άλλη μια πενταετία καθώς δεν θα τίθεται θέμα εκμίσθωσης. Απλά το μίσθωμα αντικαθίσταται από τη στρατιωτική συνεργασία, τη παροχή στρατιωτικού λογισμικού στην Αμπχαζία και την εκπαίδευση Αμπχάζιων αξιωματικών σε ρωσικά στρατιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα.  

Η δομή αυτής της νέας βάσης θα περιλαμβάνει υλικό πρώην ειρηνευτικών αποστολών, μια αεροπορική βάση, κοινή φρουρά και άλλο υλικό.

Με τρεις επιτυχημένες δοκιμές του μεγάλου βεληνεκούς βαλλιστικού πυραύλου Agni-III, η Ινδία θεωρείται έτοιμη για μεγαλύτερα εγχειρήματα, ότι είναι πρόθυμη να κατασκευάσει τη διηπειρωτική μορφή του όπλου, αυτή με την πυρηνική ικανότητα. Αυτή η ανακοίνωση είναι ένα βήμα προς τη κατασκευή του Agni-V, τόνισε με έμφαση ο διευθυντής του Center for Research and Development for Defense (DRDO), VK Saraswat όπως έγραψε τη Δευτέρα η ημερήσια εφημερίδα The Hindu, υπαινισσόμενη ότι η δοκιμαστική εκτόξευση του Agni-V έγινε στις 15/2/2010 σε ένα νησί στο κόλπο της Βεγγάλης.

Σύμφωνα με το ημερολόγιο, οι επιστήμονες του Center for Research and Development for Defense (DRDO) πιστεύουν ότι η επιτυχία που είχε η εκτόξευση του πυραύλου μέσου βεληνεκούς, ικανού να φέρει πυρηνική κεφαλή 1.5 τόνων αποδεικνύει την ωριμότητα του αποτρεπτικού προγράμματος  στην υπο-ήπειρο.

Δεδομένου ότι η Ινδία έχει δεσμευθεί να μη κάνει πρώτη χρήση πυρηνικών όπλων σε ένοπλες συγκρούσεις είναι σχεδόν σίγουρο ότι πρέπει να αναμένεται μια εξίσου έντονης ικανότητας ανταπόκριση.

Σε αντίθεση με το Agni-III που είναι σε θέση να χτυπήσει στόχο σε απόσταση 3.000 χλμ., ο  Agni-V θα φέρει αρκετές πυρηνικές κεφαλές σε σχεδόν διπλάσια απόσταση.

Πύραυλος Agni

Αν και οι δύο χρησιμοποιούν σαν προωθητικό στερεό καύσιμο, ο πρώτος πύραυλος αποτελείται από δύο μέρη ενώ ο δεύτερος θα έχει ακόμα ένα μέρος καθώς και τη δυνατότητα να προσβάλει αντι-πυραυλικά συστήματα.

Το βεληνεκές των βαλλιστικών πυραύλων Agni («Φωτιά» στα Σανσκριτικά), που αναπτύχθηκε από το Ινδικό Υπουργείο Άμυνας, περιλαμβάνει τη μορφή Ι μεταξύ 700-800 χλμ και τη μορφή ΙΙ που μπορεί να φτάσει μέχρι 1500 χλμ. απόσταση.

Δεν θα υπάρξει μορφή IV καθώς με τη παραγωγή του Agni-V η Ινδία εισέρχεται άμεσα στον επίλεκτο όμιλο των χωρών που διαθέτουν διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα και η Γαλλία.

ΠΗΓΗ: ΤΗΕ HINDU

H Μολδαβία ζήτησε από το Ρώσο Πρόεδρο Dmitry Medvedev να εγκαταστήσειι ένα σύστημα ασφαλείας στη περιοχή της Υπερδνειστερίας ως απάντηση στους αμερικανικούς σχεδιασμούς για εγκατάσταση πυραυλικού συστήματος στην Αν. Ευρώπη.  Αυτό φέρνει σαν αποτέλεσμα την πιθανότητα εξοπλισμού της Υπερδνειστερίας με ρωσικά πυραυλικά συστήματα Iskander.

Ο  Igor Smirnov, πρόεδρος της μη αναγνωρισμένης δημοκρατίας της Υπερδνειστερίας, ελπίζει ότι οι ενέργειες της Μόσχας θα είναι στο πνεύμα των  υποσχέσεων του Ρώσου Προέδρου το 2009 ότι η Ρωσία θα προστατεύσει τις 150.000 πολιτών της που κατοικούν στη περιοχή.

Έτσι νωρίτερα η Tiraspol (πρωτεύουσα της Υπερδνειστερίας) είχε ζητήσει αύξηση των ειρηνευτικών δυνάμεων στoυς 2.000 στρατιώτες  στηριζόμενη στις παραπάνω υποσχέσεις του Dmitry Medvedev.

Χάρτης Υπερδνειστερίας

Ωστόσο αξιωματούχοι της περιοχής ανησυχούν μήπως οι αρχές της Μολδαβίας χρησιμοποιήσουν την στήριξη της Ρουμανίας προκειμένου να καταπιέσουν το μη αναγνωρισμένο κράτος.

Το Moldavian Institute for Public Policy θεωρεί ότι αυτή η κατάσταση αποτελεί το εφαλτήριο μιας νέας «ψυχρής εποχής» στις σχέσεις μεταξύ Μολδαβίας και Υπερδνειστερίας. Επίσης επισημαίνει ότι η εγκατάσταση αμυντικού συστήματος στη Ρουμανία δεν έχει ακόμα αποφασιστεί και ότι η κατάσταση πιθανόν να επηρεαστεί από την νεοεκλεγείσα ηγεσία της Ουκρανίας που ίσως δεν εγκρίνει τη προμήθεια ρωσικών εξοπλισμών στην Υπερδνειστερία. 

Ουκρανοί αξιωματούχοι πάντως δεν αρνήθηκαν να συμφωνήσουν σε κάτι τέτοιο σημειώνοντας ότι το έδαφος της χώρας απειλείται  από τις ρουμανικές ενέργειες και υποστηρίζουν ότι η νέα ηγεσία θα προασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα σε όλους τους τομείς της εξωτερικής πολιτικής.

ΠΗΓΗ: PRAVDA